ပြည်သူ့အချစ်တော်လေးက၃နှစ်ခွဲသမီးလေး

Chapter 41

"ကလေးငယ်နှင့်ခရီးသွားခြင်း" အစီအစဥ်၏ ဇာတ်ဝင်တေးတွင် ကလေးတစ်ဦးချင်းစီ၏ စာသားများမှာ သီးသန့်ဖြစ်ပြီး ကျန်စာသားများမှာ သံပြိုင်အပိုဒ်များဖြစ်သည်။

သီချင်းများကို အသံသွင်းရသော ကြာချိန်မှာ မနက်ကိုးနာရီမှ နေ့လည်သုံးနာရီအထိ ကြာမြင့်သည်။ ထို့နောက် အသံသွင်းခြင်းပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။

"ရှောင်ထန်း ဒီနေ့တော့ ကလေးတွေကို ငါတို့အိမ်ခေါ်သွားကြရအောင်"။ လုယွင်ကျီက ပြုံးရင်းပြောလိုက်သည်။

ထန်းကျူတစ်ယောက် တစ်ခဏမျှတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သူနားနေခန်းတွင်ကြားခဲ့ရသော စကားများကိုစဥ်းစားရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြကာ အသံသွင်းရုံ၏ ဝင်ထွက်ခွင့် သော့ကတ်ကို ကုဆွေ့ဆွေ့အား ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆွေ့ဆွေ့ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။ "ဆွေ့ဆွေ့ ဒါဆိုရင် ဒေါ်လေးရှောင်ထန်းက သမီးကိုလိုက်မပို့တော့ဘူးနော်....နောက်မှ သမီးရဲ့မေမေကို ဖုန်းခေါ်ပြီး ပြောပြလိုက်တော့မယ်"။

အခြားတစ်ယောက်သာဆိုလျှင် ထန်းကျူသေချာပေါက် သဘောတူလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ကလေးကိုလည်း စိတ်ချလက်ချ အပ်ရဲမည်မဟုတ်။

သို့သော် ယခုမှာ လုဒါနှင့်ခဲ့ကျင်းယန်တို့၏ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။ လုဒါက ဆွေ့ဆွေ့ကို သူ(မ)လက်အောက်တွင် အနုပညာရှင်တစ်ယောက်အဖြစ် လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးလိုသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ခဲ့ကျင်းယန်ကလည်း ဆွေ့ဆွေ့နှင့်ရသစုံရှိုးတစ်ခုတည်းတွင် အတူရိုက်ကူးခဲ့ဖူးသူဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောသူနှစ်ယောက်၏ ကိုယ်စားလှယ်ကို သူ(မ)အနေဖြင့် စိုးရိမ်စရာရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

နာမည်ကြီးကြယ်ပွင့် ခဲ့ကျင်းယန်၏ ကလေးများစီးရန်လွှတ်ပေးလိုက်သောကားမှာ ရိုက်ကူးရေးဝန်ထမ်းများက စီစဥ်ပေးလိုက်သောကားထက်ပင် တန်ဖိုးကြီးသည်။

ကုဆွေ့ဆွေ့က ကားအတွင်းထဲရှိ အပြင်အဆင်များကို စူးစမ်းစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်ပြန်ညာပြန်ကြည့်နေသော ကလေးငယ်လေးက အလွန်ချစ်စရာကောင်းလှသည်။