ပြည်သူ့အချစ်တော်လေးက၃နှစ်ခွဲသမီးလေး

Chapter 75

ခုနစ်လက်မခန့်ရှည်သည့် မြွေစိမ်းကြီးကို သစ်ကိုင်းချွန်ချွန်ဖြင့် ထိုးစိုက်လိုက်သည့်အခါ အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် လူးလွန့်ရုန်းကန်ပြီးနောက် လှုပ်ရှားမှုတို့ရပ်တန့်သွားသည်။

ထွက်ပြေးရန်စီစဥ်နေသည့် ဓာတ်ပုံဆရာမှာလည်း ရုတ်တရက်ဆန်သောအခြေအနေကြောင့် အံ့အားသင့်သွားသည်။ သံသယမျက်ဝန်းများ

ဖြင့် အနီးပတ်ဝန်းကျင်သို့ မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်သောအခါ ဦးထုပ်အနက်ရောင်နှင့်လူတစ်ယောက်က မလှမ်းမကမ်းရှိသစ်ပင်ကြီး၏အနီးအနားတွင် ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုသူ၏လက်ထဲတွင်လည်း သစ်ကိုင်းများကိုချွန်မြအောင်သွေးရာတွင်သုံးသည့် ဓားမြှောင်အတိုလေးကိုကိုင်ထားသည်။ မြွေပွေးကိုသာအာရုံစိုက်နေမိသောကြောင့် ဤနေရာသို့လူတစ်ယောက်ချဥ်းကပ်လာမှန်း ဓာတ်ပုံဆရာလည်းသတိမထားမိချေ။

"ခင်ဗျားက...."။ အပျိုကညာတောက ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့နေသည့်နေရာနှင့်နီးသည်။ သို့သော် ဦးထုပ်အနက်ရောင်ဆောင်းထားသည့်ထိုလူက ရွာသားတစ်ဦးဖြစ်ပုံမပေါ်။

"ဒီအနီးအနားမှာနေတဲ့သူတွေက...ဝိုင်စိမ်ဖို့အတွက် မြွေလာကောက်ကြတယ်လေ"။ ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ထိုလူက မြေပြင်ပေါ်ရှိမြွေအသေကောင်ကို ကောက်ယူပြီး အိတ်တစ်အိတ်ထဲတွင် သေသပ်စွာထုပ်ပိုးလိုက်သည်။

ထိုလူ၏လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုချင်းစီက သေသပ်သပ်ရပ်လွန်းလှသဖြင့် ဓာတ်ပုံဆရာလည်းမနေနိုင်တော့ပဲ ချီးကျူးလိုက်မိသည်။ "အစ်ကိုက...အရမ်းတော်တာပဲ...အစောက သစ်ကိုင်းကိုဘယ်လိုပစ်လိုက်တာပဲ...လက်ဖြောင့်လိုက်တာ"။

"ကျွန်တော်က....တောင်ပေါ်သွားပြီးမကြာမကြာလေ့ကျင့်ဖြစ်လို့ပါ"။ ထိုလူက စကားသိပ်မပြောသော်လည်း သူမေးသည့်မေးခွန်းကိုသာဖြေပေးသည်။

မြွေစိမ်းကြီးကို အိတ်ထဲထည့်ကာထုပ်ပိုးပြီးနောက်တွင် ကုဆွေ့ဆွေ့မှာမကြောက်တော့ပဲ ခေါင်းလေးစောင်းငဲ့ကာ သူစိမ်းဦးလေးကြီး၏ အင်္ကျီစကိုအသာလေးဆွဲပြီး ပြုံးချိုချိုဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ "ဦးဦးက...တော်လိုက်တာနော်"။