ပြည်သူ့အချစ်တော်လေးက၃နှစ်ခွဲသမီးလေး

Chapter 69

စိုးရိမ်ပူပန်နေသည့်ဖုန်းယောက်ချင်းနှင့်ကွဲလွဲစွာ ကုဆွေ့ဆွေ့ကမူ မနက်ဖြန်ရိုက်ကူးရေးအတွက် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်မျှော်လင့်စောင့်ကြိုနေသည်။ ရိုက်ကွင်းတွင် ပါပါးခဲ့နှင့်အခြားသူငယ်ချင်းများကို တွေ့ရတော့မည်ဖြစ်သောကြောင့် သူ(မ)ပျော်ရွှင်နေမိသည်။

ယနေ့ညနေပိုင်းသစ်သီးရုပ်သံလှိုင်းတွင် ခဲ့ကျင်းယန်နှင့်ကုဆွေ့ဆွေ့တို့ကျွန်းပေါ်တွင်သောင်တင်နေသည့်အပိုင်းကိုထုတ်လွှင့်ပြသနေခြင်းဖြစ်သည်။ ခဲ့ကျင်းယန်နှင့်ကုဆွေ့ဆွေ့တို့ကျွန်းပေါ်သို့ရောက်နေချိန်တွင် အခြားဧည့်သည်များက ဝိုင်မြို့တော်တွင်မစ်ရှင်များထမ်းဆောင်ပြီးသဲလွန်စများရနိုင်ရန် အပတ်တကုတ်ကြိုးစားနေကြသည်။

ဧည့်သည်အနုပညာရှင်များ လုပ်ရသည့်ဂိမ်းမစ်ရှင်များမှာတစ်ဖွဲ့နှင့်တစ်ဖွဲ့မတူကြပေ။ ဂိမ်းအစပိုင်းတွင် သူတို့အားလုံးကိုဝိုင်မြို့တော်စျေးထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြီးမုန့်ရောင်းခိုင်းသည်။ သတ်မှတ်ထားသည့်နှုန်းအတိုင်းမရောင်းရပါက မစ်ရှင်ကျရှုံးကာ ထိုမုန့်များကို ကိုယ်တိုင်စားရမည်ဖြစ်သည်။ လင်းယိုက သူ့ရှေ့တွင်ချထား

သည့်ပဲကိတ်မုန့်ကြီးကို ကြည့်ရင်းမနေနိုင်သည့်အဆုံး ရိုက်ကူးရေးဝန်ထမ်းများကိုမေးလိုက်သည်။ "ဒါတွေအကုန်လုံးကို...တကယ်ပဲစားရမှာလား"။

ကိတ်မုန့်အရွယ်အစားကကြီးလွန်းသည်။ အရသာရှိသော်လည်း အလွန်အကျွံစယးလိုက်လျှင်အရသာရှိမည်မဟုတ်တော့ချေ။ ထို့အပြင် ရှေ့အခေါက်များတွင်လည်း သုံးကြိမ်ဆက်တိုက်မစ်ရှင်မအောင်မြင်သောကြောင့် ဤကဲ့သို့ကိတ်မုန့်မျိုးသုံးခုကိုစားထားပြီးသားဖြစ်သည်။ မျက်စိရှေ့တွင်ရှိနေသည့်တစ်ခုသာထပ်စားရလျှင် အန်ထွက်တော့မတတ်ပင်။

ဘေးတွင်ရပ်နေသော လင်းတုံတုံလည်းသူ့ဗိုက်ဖောင်းဖောင်းဘေးကိုပွတ်သပ်ကာ အင်တင်တင်ဖြင့်ပြောလာသည်။ "သားဗိုက်အရမ်းပြည့်နေပြီ...ထပ်ပြီးမစားနိုင်တော့ဘူး"။

"သနားစရာသားအဖလေးတွေ...သူတို့ကစျေးမှမရောင်းတတ်တာ...မုန့်တွေအများကြီးကျန်နေသေးတယ်...အဲဒါတွေအကုန်ဘယ်လိုစားနိုင်မလဲ"။