ပြည်သူ့အချစ်တော်လေးက၃နှစ်ခွဲသမီးလေး

Chapter 49

ရသစုံရှိုးစစ်မှန်စေရန်အလို့ဌာ ဤကျွန်းသေးသေးလေးတွင် ရိုက်ကူးရန်လိုက်လာသောဓာတ်ပုံဆရာနှစ်ဦးနှင့် လူသူမရှိတဲ့ကျွန်းတွင် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နေထိုင်နိုင်သော ဝန်ထမ်းအနည်းငယ်ကလွဲ၍ အခြားမည်သူမှမပါပေ။

ဇာတ်ညွှန်းအရသာဖြစ်ပြီး တကယ့်သဲကန္တရကျွန်းတော့မဟုတ်ပေ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က ရသစုံရှိုးအတွက် အထူးတလှယ်ပြင်ဆင်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ကျွန်းပေါ်သို့ရောက်ပြီးမကြာမီတွင် အစီအစဥ်အသင်းက ဂူတစ်ခုကိုစီစဥ်ပေးထားပြီး ထိုဂူလေးက ထူးခြားပြီးဆန်းသစ်သောနေရာလေးတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဂူအနီးပတ်ဝန်းကျင်တွင် မြွေများ ၊ အင်းဆက်များ ၊ ကြွက်များနှင့်ပုရွက်ဆိတ်များရှိနိုင်သောကြောင့် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က ကြိုတင်ပြီး အင်းဆက်ပြေးဓာတုအမှုန့်များကို ဖြန်းထားပေးသည်။

ခဲ့ကျင်းယန် တစ်ခဏမျှကြက်သေသေသွားပြီး သူ့မျက်စိရှေ့တွင်ရှိနေသောအဖြစ်မှန်ကိုလက်ခံလိုက်ကာ အံကြိတ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က တိုင်းသိပြည်သိအနုပညာရှင်တွေပဲ....အစီအစဥ်မှာ ကျွန်တော်တို့ကို ဒီထက်ပိုပြီးကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးလို့မရဘူးလား"။

ဒီညသူတို့အိပ်ရမည့်နေရာမှာ ဂူတစ်ခုထဲတွင်တဲ့လား?

ဘေးတွင်ရပ်နေသောဝန်ထမ်းက အနေရခက်စွာဖြင့်ပြုံးကာ ရှင်းပြလာသည်။ "ဆရာခဲ့....ဒါက

ဂိမ်းအနိုင်အရှုံးပေါ်မူတည်ပြီး ဆုံးဖြတ်လိုက်တာပါ....ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က သေချာလေးပြင်ဆင်ပေးထားပါတယ်"။

ထိုကဲ့သို့ မကျေမနပ်ဖြစ်မည်စိုးသောကြောင့် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က သူတို့အတွက်သေသေချာချာပြင်ဆင်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ သူတို့ကို ကျွန်းသို့မပို့မီအထိ ဂရုစိုက်ခဲ့ကြသည်။

အစားအသောက်ကောင်းများနှင့်လည်း ဧည့်ခံကျွေးမွေးခဲ့သေးသည်။

ခဲ့ကျင်းယန်က ဝန်ထမ်း၏ရှင်းပြချက်ကို မကျေနပ်သည်မှာ သိသာလှသည်။ သူ့မျက်ခုံးကိုအသာပင့်လိုက်ပြီး မကြည်သာသောလေသံဖြင့်ပြောလာသည်။ "တစ်ခြားဧည့်သည်အဖွဲ့တွေကျတော့ သက်တောင့်သက်သာနဲ့နေရတယ်...ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုတော့ ဒီမှာပစ်ထားမယ်ပေါ့ ဟုတ်လား....တစ်ခြားအဖွဲ့တွေလို ကျွန်တော်တို့ကိုဘာလို့တန်းတူမထားရတာလဲ"။