အခန်း ၂၀၁ ။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ရန်ကြွေး
"လန်ဟွား" လန်ယွီက ပထမဆုံးထရပ်သူ။ သူ အားလက်ကျန်မရှိတော့ပေမဲ့ သူ့အစ်ကိုကိုတော့ ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်နေဆဲ။
"မင်းက လုံးဝမပြောင်းလဲသေးဘူး၊ မင်းက ယုတ်မာပြီး ရွံစကာကောင်းနေတုန်း" သူ့ကို ကူညီဖို့တောင် လူတွေခေါ်လာတယ်ပေါ့။
"ဘယ်နည်းနဲ့ ငါက ယုတ်မာပြီး ရွံစရာကောင်းတာလဲ"
လန်ဟွားရဲ့ဒေါသလည်း ဆူပွက်တဲ့အခြေအနေကို ရောက်နေပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး တိုက်ခိုက်ဖို့ အားလက်ကျန် မရှိတော့တာမို့ စကားစစ်ပဲထိုးနေရတော့တယ်။
"မင်းကမှ ငါ မကောင်းဆိုးဝါးဖြစ်လာအောင် လှည့်စားခဲ့တဲ့သူ မဟုတ်ဘူးလား"
"လုပ်တော့ဘာဖြစ်လဲ" လန်ဟွားက ပိုပြီးတောင် ဒေါသထွက်လာတယ်။
"မင်းငါ့ကို လုပ်ခဲ့တာက ပိုတောင်ဆိုးသေးတယ်၊ မင်း အကြိမ်တစ်ထောင်သေရင်တောင် ငါမင်းကို ခွင့်မလွှတ်ဘူး၊ မင်းကို လွှတ်မပေးခဲ့ရမှာ"
"ငါဘာလုပ်ခဲ့လို့လဲ" လန်ဟွားက ဒေါသတကြီး ပြန်ကြည့်လိုက်တယ်။
"မင်းက တစ်ဦးတည်းသောညီ၊ ငါက မင်းကို ကျင့်ကြံမှုလေ့ကျင့်ရေးမှာ လမ်းပြခဲ့ပြီး ယွင်ကျယ်တိုင်းပြည်ကိုတောင် အုပ်ချုပ်ခွင့်ပေးခဲ့သေးတယ်၊ ငါဘာလုပ်ခဲ့မိလို့လဲ"
"မင်းဘာလုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ မေးရဲသေးတယ်ပေါ့"
လန်ယွီကနှာမှုတ်တယ်။
"မင်းဘာလုပ်ခဲ့လဲ မင်းကောင်းကောင်းသိမှာပါ"
"ပြောပါဦး ငါ ဘာလုပ်ခဲ့လဲ"
"ဝမ်ချင်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စက မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူးလို့ မပြောနဲ့နော်"
"ဝမ်ချင်လား" လန်ဟွားက အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတဲ့ပုံ။
"သူက ဘယ်သူလဲ"
"ခွေး*သား" လန်ယွီက ပေါက်ကွဲပြီး လန်ဟွားဆီ ပြေးတက်ကာ လည်ပင်းညှစ်တော့တယ်။
"မင်းက ဟန်ဆောင်ဖို့ ကြိုးစားနေသေးတယ်ပေါ့၊ လူဖြစ်ဖို့တောင် မတန်ဘူး"
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
