ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၂၈၄ ။ မျက်နှာပြင် ကျူးကျော်မှု

အခန်း ၂၈၄ ။ မျက်နှာပြင် ကျူးကျော်မှု

ကူယွဲ့နဲ့ ရှန်းရင်တိုက်ခန်းမှာ ၅ရက်၆ရက်ကြာ နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှန်းကျင်းက ပေါ်မလာသေးဘူး။

ကူယွဲ့က ရှန်းရင်ရဲ့ ဂိမ်းဆီ နောက်တစ်ကြိမ် ဖိတ်ခေါ်မှုကို ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းလိုက်တော့တယ်။ သူမရဲ့ မီးလောင်ရာလေပင့်တဲ့သူ မရှိတော့ ရှန်းရင်လည်း ရွေးစရာမရှိတော့ဘဲ သူမရဲ့ ခေတ်ဟောင်းဂိမ်းလေးတွေဆီပဲ ပြန်သွားရတော့တယ်။

တစ်ဖက်မှာတော့ ဖေဖေနျိုက ကြယ်ကွန်ရက်ရဲ့ နည်းပညာထဲ စိတ်ဝင်စားနေတယ်။ လက်ပတ်ရဲ့ မတူညီတဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို သုတေသနလုပ်ရင်း အလုပ်များနေလေရဲ့။

"‌ဗိုက်ဆာလိုက်တာ" ရှန်းရင် ဆိုဖာပေါ် ပျင်းတိပျင်းရွဲထိုင်ချလိုက်တယ်။ သူမကြည့်ရတာ လုံးဝကို ဂိမ်းဆော့တဲ့ပုံစံနဲ့ ကွဲပြားနေတယ်။

"ဖေဖေနျို၊ နင် ငါပြောနေတဲ့ အဲစားသောက်ဆိုင်ကို စမ်းမစားကြည့်ချင်တာ သေချာရဲ့လား"

"သွားစမ်းပါ" ကူယွဲ့က မျက်ဆန်တွေလှန်လိုက်တယ်။ သူ ငုံ့ပြီး နောက်တော့ ဖုန်းကိုကောက်ယူကာ အင်တင်တင်နဲ့ အော်ဒါမှာလိုက်တယ်။ ငါ့ရဲ့နေစရိတ်စားစရိတ်အတွက် ပေးတယ်ပဲမှတ်ထားလိုက်

သူ အစားသရဲဘက် စိန်းစိန်းဝါးဝါးလှည့်ကြည့်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။ သူတို့တွေ ရှန်းကျင်း ဘယ်ချိန်မှ ပြန်ရောက်လာမလဲ မသိဘူး။

သူ စပြီး မဆိုစလောက် မသက်မသာဖြစ်လာတယ်။ ဒီတစ်လျှောက်လုံး ရှန်းရင်ပါးစပ်က ဒီတိုင်း အငြိမ်မနေနိုင်တာလို့ သူထင်ခဲ့တာ။ သူက အစားသရဲအဖြစ် မွေးဖွားလာပြီး သူမက သဘာဝအလျောက် cheat ပေါ့။ အဲဒါကြောင့် သူမခန္ဓာကိုယ်က တစ်ခုခုလွဲနေတယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးမိခဲ့တာပဲ။ ရှန်းရင်ကလည်း အများကြီးစဉ်းစားတတ်တဲ့သူမဟုတ်ဘူး။ ရှန်းကျင်းသာ တစ်ခုခုလွဲနေမှန်း သတိမထားမိခဲ့ရင် သူတို့တွေ ရှန်းရင်တစ်ခုခုဖြစ်နေတာ ဘယ်တော့မှ သိခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့တွေ သူမကို အစားအသောက်လျှော့ဖို့တောင် ဖျောင်းဖျမိလောက်တယ်။