အခန်း ၃၈၉ ။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပျောက်ဆုံးခြင်း
"အလုပ်... အလုပ်ဖြစ်နေတယ်" သူတို့မျက်လုံးထဲက အကြောက်တရားက စိတ်လှုပ်ရှားမှုအဖြစ် ပြောင်းသွားတယ်။ အရင်က ယင်ချီကိုဖြေရှင်းဖို့ သူတို့တွေ မရေမတွက်နိုင်တဲ့ အဆောင်တွေသုံးခဲ့ရတယ်။ ဒါတောင် ဝိညာဉ်ချီနည်းနည်းလေးပဲ အသက်သွင်းနိုင်ပြီး အကျိုးသက်ရောက်မှုက သိပ်မကြာခဲ့ဘူး။
"တကယ်လို့ ဝိညာဉ်ချီက ခန္ဓာကိုယ်ကို ကာကွယ်ထားရင် တစ္ဆေတွေနဲ့ ဝိညာဉ်တွေက မင်းတို့အနားလာမှာမဟုတ်ဘူး" ကူယွဲ့ ရှင်းပြလိုက်တယ်။
"မင်းတို့ ကိုယ်ပတ်လည်မှာ ဝိညာဉ်ချီရှိသရွေ့ အဲဒီအကြွင်းအကျန်ဝိညာဉ်တွေက မင်းတို့ကိုယ်ကိုထိခိုက်အောင် လုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး"
သူစကားပြောပြီးပြီးချင်း လူအုပ်ကြီးက စိတ်လှုပ်ရှားလာတယ်။
နောက်အခိုက်အတန့်မှာ အကြွင်းအကျန်ဝိညာဉ်အုပ်ကြီးက သူတို့ဆီပျံသန်းလာတယ်။ အမည်းရောင်ထုကြီးက သူတို့ဆီ တစ္ဆေတွေရဲ့ ကြက်သီးထပြီး ကြောက်ခမန်းလိလိအော်သံတွေ သယ်ဆောင်လာတယ်။ သူတို့ရဲ့ ကြောက်မက်ဖွယ်မျက်နှာတွေကို သူတို့ဝိုးတဝါးမြင်နေရတယ်။
ဒီအကြွင်းအကျန်ဝိညာဉ်တွေရဲ့ အရေအတွက်က သူတို့မြို့မှာကြုံခဲ့ရတာထက် များလွန်းတယ်။ ယိချင်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ရှေ့ကိုတက်ပြီး စည်းတံဆိပ်တစ်ခု ဖန်တီးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
"ခဏ" ကူယွဲ့ ရုတ်တရက် သူ့လက်မောင်းကို ဆွဲဖမ်းလာတယ်။ သူက ယွင်ဟန့်ဘက်လှည့်ကာ ပြောတယ်။
"သူလာပါစေ"
ယွင်ဟန့် တန့်သွားတယ်။ သူ့ကုသိုလ်ရဲ့ ရွှေရောင်အလင်းတောင် တုန်လှုပ်သွားတယ်။ သူ မယုံကြည်နိုင်စွာ မျက်လုံးပြူးလိုက်တယ်။ "ကျုပ်... ကျုပ်လား" ငါ နားကြားများလွဲနေလား။
"ဟုတ်တယ်" ကူယွဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ လူသိရှင်ကြား လိုချင်မှတော့ မှန်မှန်ကန်ကန်လုပ်တာ သေချာအောင်လုပ်ရမှာပေါ့။ "ပြန်လည်ဝင်စားမှုအင်းကွက်ကို ဘယ်လို ဖန်တီးရမလဲဆိုတာ သင်ပေးခဲ့တယ် မဟုတ်ဘူးလား"
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
