ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၂၅၉ ။ ဂျပုလေးကို ရှာခြင်း

အခန်း ၂၅၉ ။ ဂျပုလေးကို ရှာခြင်း

ရှန်းရင်နဲ့တခြားသူတွေ သေချာမစဉ်းစားနိုင်ခင် ပိုပြီးပြင်းထန်တဲ့ဖိအားက သူတို့ဆီပြေးဝင်လာပြီး နောက်ဆက်တွဲပြိုကျမှုတွေပါ လိုက်လာလေတယ်။ သူတို့ပတ်လည်က ‌ဖန်တောင်ထွတ်တွေအားလုံး အမှုန့်တွေအဖြစ် ချက်ချင်း ပြောင်းလဲကုန်တယ်။ ယိချင်း သူ့ဘေးကလူနှစ်ယောက်ကို ကာကွယ်ဖို့ နဂါးအရှိန်အဝါကို အမြန်ထုတ်လိုက်ရတယ်။

ဒါပေမဲ့ ရှန်းရင်ကတော့ အူကြောင်ကြောင်စိုက်ကြည့်နေပြီး ညာဘက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလေတယ်။

"အာ အဲဒါဂျပုလေးမဟုတ်လား"

နှစ်ယောက်သားရပ်ပြီး ရှန်းရင် လက်ညှိုးထိုးရာဘက်ကြည့်လိုက်တယ်။ တကယ်ပဲ ညာဘက်မှာ ပန်းရောင်ဝတ်ရုံနဲ့ မိန်းကလေးက အကာအကွယ်အင်းကွက်ဝန်းရံထားတာ ခံရပြီး တိုက်ပွဲထဲက လူနှစ်ယောက်ကိုစိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေတယ်။

ယိချင်းနဲ့ ကူယွဲ့ ရင်ထိတ်သွားတယ်။ သူတို့တွေ ရှေ့တက်မို့ရှိသေး ရှန်းရင် လက်မြှောင်ကာ အာခေါင်ခြစ်အော်လေတယ်။

"ဟေး ဂျပုလေး"

အဲစကားသံတွေက ခြေတစ်ထောင်တောင်တစ်လျှောက် အပ်ခိုးထပ်သွားလေရဲ့။ တိုက်ပွဲထဲက လူနှစ်ယောက် ရုတ်တရက် ရပ်သွားတယ်။

ယိချင်း ။ ။ "..."

ကူယွဲ့ ။ ။ "..."

ကူယွဲ့က ရုတ်တရက် ရှန်းရင်ကို လည်ပင်းထညှစ်ချင်မိသွားတယ်။ သူတို့တွေ တိုးတိုးတိတ်တိတ်နေဖို့ သဘောထူးတာလေ - ဒါ ဘယ်ပုံစံနဲ့ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ဖြစ်တာတုံး။

ရွှမ်ထုံရဲ့ကိုယ်ခန္ဓာက တောင့်တင်းသွားတယ်။ သူမက မယုံရဲတဲ့ဟန်နဲ့လှည့်ကြည့်လာတယ်။ သူမမျက်နှာမှာ ဝမ်းမြောက်မှုတွေဖြတ်ပြေးသွားပြီး ဓားပေါ်တက်ကာ အုပ်စုဆီ ချက်ချင်း ပျံသန်းလာတယ်။

"ဂိုဏ်းချုပ်"

သူမက ရှန်းရင်ပေါ် ခုန်တက်မို့လုပ်ပေမဲ့ အလင်းတန်းဖြူကြီး ပေါ်လာတယ်။ နဂိုက တိုက်ခိုက်နေတဲ့ဝတ်ရုံဖြူနဲ့ လူက ရွှမ်ထုံမရောက်ခင် ရုတ်တရက် သူတို့ဆီ အပြေးရောက်ချ‌လာတော့တယ်။