အခန်း ၂၃၇ ။ ပျောက်ဆုံးနေသောလူ
ရှန်းရင် သူ့ကို အံ့ဩတကြီးကြည့်လိုက်တယ်။
"နင့်ရည်းစားလား"
"..." မိစ္ဆာနတ်ဘုရားရဲ့ ပါးစပ်က တွန့်သွားပြီး တစ်အောင့်နေတော့ပြန်ဖြေတယ်။
"မင်းအထင်လွဲနေပြီ၊ သူက မုံ့ဖော်ပဲ"
"မုံ့ဖော်" ကူယွဲ့ မှင်တက်သွားပြီး မျက်လုံးပြူးသွားတယ်။
"ဆိုလိုတာက... မုံ့ဖော်စွပ်ပြုတ်ကို ပေးတဲ့ မုံ့ဖော်လား"
"စွပ်ပြုတ်" ရှန်းရင်မျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားတယ်။
"ဘာစွပ်ပြုတ်..."
(๑◕▽◕๑)
"ပါးစပ်ပိတ်" ကူယွဲ့ ဒေါသတကြီး ကြည့်လိုက်တော့တယ်။
"အဲစွပ်ပြုတ်ကို သောက်ပြီးရင် မှတ်ဉာဏ်ပျောက်သွားမှာ၊ ပြန်လည်ဝင်စားဖို့အတွက်ဟ" သူမမှာ လုံးဝကို ပုံမှန်ဗဟုသုတ မရှိတာပဲ။ အစားအသောက်အကြောင်းကြားပြီး တက်ကြွမနေနဲ့။
"အော်"
"မှတ်ဉာဏ်ပျောက်တာလား" မိစ္ဆာနတ်ဘုရားက အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားပြီး နောက်တော့ တစ်စုံတစ်ရာ တွေးမိဟန် ရယ်တော့တယ်။
"အဲဒါ မုံ့ဖော်ရဲ့ စနောက်မှုသက်သက်ပါ၊ ပြောကြတဲ့ မုံ့ဖော်စွပ်ပြုတ်ဆိုတာက မေ့ပျောက်မြစ်ရေ သက်သက်ပါပဲ၊ မေ့ပျောက်မြစ်က လူတစ်ယောက်ရဲ့ဝိညာဉ်ကို သန့်စင်နိုင်ပြီး နဂိုမူလအခြေအနေ ပြန်ရောက်စေတယ်၊ ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့အရင်ဘဝက သေချာပေါက် လွင့်ပျောက်သွားမှာပဲ၊ သူတို့ သောက်သောက်မသောက်သောက် မေ့ပျောက်မြစ်ရဲ့သံသရာထဲ ဝင်ရဦးမှာ"
ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
သေစမ်း ဒီတော့ ဒါက မုံ့ဖော်စွပ်ပြုတ်ဆိုတာပေါ့။ အဲတော့ အချစ်ဇာတ်လမ်းတွေထဲက မုံ့ဖော်စွပ်ပြုတ်ကို မသောက်ဖို့ ကတိပေးခဲ့ကြတဲ့ အဲဒီစုံတွဲတွေအားလုံးက ငတုံးတွေဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ် မဟုတ်လား။
"မုံ့ဖော်က ငါ့လို ဖန်တီးမှုနတ်ဘုရားသုံးပါးထဲကတစ်ပါးပဲ" မိစ္ဆာနတ်ဘုရားက တည်ကြည်တဲ့လေသံနဲ့ ရှင်းပြလာတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
