အခန်း ၂၀၂ ။ အဇဋာဧကရာဇ်ယင်းကျီ
ပန်းရနံ့က သူတို့နှာဖျားဝ ဝေ့ပျံ့လာတယ်။ သူတို့ပတ်လည်မှာ ပန်းပွင့်လေးတွေက လေထဲ မျောလွင့်နေတယ်။ လူတစ်ယောက်က ကောင်းကင်ကနေ ဆင်းသက်လာတယ်။ အမျိုးသမီးက ဆံပင်ကိုဖြီးနေပြီး ကျောက်စိမ်းတွေနဲ့ ရွှေဆံထိုးတစ်ချောင်းက သူတို့အာရုံကိုဖမ်းစားသွားခဲ့တယ်။ လက်ထဲမှာတော့ ပျိုနီပန်းပွင့်လေးတွေထိုးထားတဲ့ ယပ်တောင်တစ်ချောင်း။ သူမက ရွှေကွပ်ထားတဲ့ ပန်းပွင့်တွေနဲ့ လရောင်လိုဆွတ်ဆွတ်ဖြူနေတဲ့ ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားပြီး ယိမ်းထိုးကာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ သူတို့ကို ကြည့်လာတယ်။
"အာ့ဟွား နင်လားဟင်" သူမအသံက နူးညံ့ပြီး ချောမွတ်ကာ ခံစားချက်တွေနဲ့အပြည့်။ မျက်ဝန်းတွေက မျက်ရည်တွေဝဲလာတယ်။
"ငါသိတယ်... နင်အသက်ရှင်နေသေးတာ ငါသိတယ်၊ အာ့ဟွား"
သူမက သူတို့ဆီပြေးလာပြီး လန်ဟွားလက်ကို ကမ်းလာတယ်။
လန်ဟွားက သူမကို ရှောင်ဖို့ နောက်ပြန်ခုန်လိုက်တယ်။
"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ" သူ လန်ယွီပြောတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေအားလုံးကနေ ပြန်တောင် မသက်သာသေးဘူး။ အခု ဒီမိန်းမကိုမြင်ပြီး သူ့နှလုံးသား ရင်ဘက်ထဲကနေ ခုန်ထွက်တော့မလို ခံစားနေရတယ်။ သူ အလိုလို ရှန်းရင်နောက် ပုန်းလိုက်မိတယ်။
အမျိုးသမီးအမတက သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းထဲ သိသိသာသာ နာကျင်သွားတဲ့ပုံ။
"အာ့ဟွား... တခြားအဇဋာဧကရာဇ်တွေနဲ့ ပူးပေါင်းပြီး နင့်ကို တိုက်ခိုက်မိခဲ့လို့ မုန်းနေသေးတာလား"
မျက်ရည်တစ်စက်က သူမပါးပြင်ပေါ် လိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ သူမ ကြည့်ရတာ သနားစရာကောင်းလှတယ်။ ဘယ်ယောက်ျားမဆို ရင်ထဲလှုပ်ရှားသွားလောက်မှာ။
"ဒါပေမဲ့... နင် အဲတုန်းက ငါ့ကိုဆက်ဆံခဲ့တဲ့ပုံစံက... ငါဒေါသထွက်သွားခဲ့လို့ ငါ..."
"ဟေး အနားတိုးလာတာတော်တော့၊ တကယ်လို့ ခြေတစ်လှမ်းထပ်တိုးလာရင် မင်းကိုရိုက်မှာနော်"
လန်ဟွားက သတိပေးလိုက်တယ်။
အမျိုးသမီးအမတက ဒဏ်ရာရသွားတဲ့ပုံ။ သူမဘေးက ဧကရာဇ်လန်ယွီက ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်တယ်။ ကြည့်ရတာ လန်ယွီက ဒါကိုကျင့်သားရနေတဲ့ပုံ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
