အခန်း ၂၉၄ ။ နျိုစတိုင်ဆွေးနွေးခြင်း
"ဘာ... ဘာ" ယိချင်းက စကားဝိုင်းက ဘယ်ဦးတည်နေသလဲ ခုမှနားလည်လာသလိုမျိုး သူ့ကို အူကြောင်ကြောင် စိုက်ကြည့်နေတယ်။ တစ်အောင့်နေတော့ သူ လက်တွေ့ဘဝထဲ ပြန်အသိဝင်လာတယ်။ တစ်စုံတရာက အနောက်ကနေ ပေါက်ကွဲထွက်သွားသလိုမျိုး သူ့ရဲ့ လေးနက်တဲ့အမူအရာက နီရဲသွားခဲ့တယ်။ သူက သွေးပျက်စပြုလာတယ်။
"ကျွန်တော်... ကျွန်တော်က... ဆရာ့ကို သဘောကျတယ်လား" သူက အလိုလို ရှေ့က အမျိုးသမီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ သူမမျက်လုံးတွေနဲ့ မဆုံခင်မှာတင် အမှားလုပ်ထားတာကို မိသွားတဲ့ကလေးလိုမျိုး ပြန်ငုံ့သွားခဲ့တယ်။
သူ... သူ့ဆရာပေါ်ရှိနေခဲ့တဲ့ ခံစားချက်က... သဘောကျမှုလား။ သူ တကယ်ပဲ ဆရာ့ကို သဘောကျနေခဲ့တာလား တကယ်လို့ ဆရာ့ကို သဘောကျတာက ဆရာ့ဘေး ထာဝရနေရမယ်ဆိုတဲ့သဘောဆိုရင် သူတကယ်ပဲ သဘောကျနေမိတယ်ထင်တယ်။
"မင်းတကယ်မသိဘူးပေါ့" ကူယွဲ့ မယုံကြည်နိုင်စွာ အံ့ဩတကြီး ရေရွတ်လိုက်တယ်။ သူက သူကိုယ်တိုင် ခံစားချက်တွေကိုတောင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိသေးဘဲ ရှန်းရင်ကို ဖွင့်ဟဝန်ခံတယ်ပေါ့။ သူ ပြုမူနေတဲ့ပုံစံအရတော့ သူမက သူ့ ပထမဆုံးဆိုတာ သေချာတယ်... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ။
"ဆ... ဆရာ" ယိချင်းက သူ့ကိုယ်ထဲသူ ကျုံ့သွားတဲ့ပုံ။ သူ စောနက ယုံကြည်ချက်ရှိရှိ လမ်းညွှန်မှု တောင်းခံတဲ့နေရာက ခုတော့ ပြားချပ်နေတဲ့ဘတ်စကတ်ဘောလို ဖြစ်နေပြီ။ အပြစ်ရှိသလိုနဲ့ သူက ရှန်းရင်ကို ထပ်တလဲလဲ ခိုးကြည့်နေတယ်။
"ဟေး တစ်ခုခုပြောဦးလေ" ကူယွဲ့ ရှန်းရင်ကို တံတောင်နဲ့တွတ်လိုက်တယ်။
"ပြောရမယ်... ဘာပြောရမှာလဲ" ရှန်းရင်က လည်ချောင်းဟန့်လိုက်တယ်။ စားဖိုမှူးဆီက ဒီရုတ်တရက် ဖွင့်ဟဝန်ခံမှုက တကယ်ပဲ သူ့ကိုနည်းနည်းအနေရခက်သွားတယ်။ သူမ ဘာလုပ်ရမလဲ ဘာပြောရမလဲဆိုတာ တကယ်ပဲမသိဘူး။
"မင်းလည်း သူ့လို တုံးအအလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလား" ကူယွဲ့ မျက်ဆံလှန်လိုက်တယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
