အခန်း ၂၄၇ ။ ဆရာနဲ့တပည့် ပြန်ပေါင်းစည်း
လေးရက်အကြာ။
"စားဖိုမှူး"
"ဆရာ"
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ"
"ဒါ... ကျွန်တော်လည်း မသိပါဘူး၊ ဖြစ်နိုင်တာက မိစ္ဆာနတ်ဘုရားပြောသလိုမျိုးပဲဖြစ်မယ်ထင်တယ်၊ ကောင်းကင်မြေအောက်ဘုံက သုံးဘုံရဲ့လောကတွေထဲ အကြီးဆုံးဖြစ်ပြီး သေမျိုး၊ အမတဘုံတွေနဲ့ ကွာခြားတယ်လေ၊ ဒါကြောင့် တချို့ပြောင်းလဲမှုတွေကတော့ မျှော်လင့်ထားရမှာပဲ"
"ဖြေရှင်းဖို့နည်းလမ်းရှိလား"
"ဒါက... ဒါက အတော်လေးတော့ခက်လောက်တယ်၊ ဒါက ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကောင်းကင်မြေအောက်ဘုံလေ၊ ကျွန်တော် သေမျိုး ဒါမှမဟုတ် အမတဘုံဆီပြန်သွားမှပဲ ပြောင်းလို့ရလောက်တယ်"
"အော် ဒါဆို ငါတို့ဘာလုပ်ကြမလဲ"
"ကျွန်တော် အရင်လို ဖြစ်အောင် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပါ့မယ်"
"အိုး ဒါဆိုလည်းကံကောင်းပါစေ" ရှန်းရင် ခေါင်းညိတ်ပြီး ကလေးလေးရဲ့ပခုံးကိုပုတ်လိုက်တယ်။
"ကောင်းကင်ဘုံမှာက ဝက်၊ နွားနဲ့သိုးတွေလို တိရစ္ဆာန်လေးတွေ မရှိဘူး၊ ငါဒီမှာစားရတာ နေသားမကျဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ" ခုံရှည်နှစ်ခုံဆင့်မှ မီးဖိုကို မှီတဲ့ယိချင်းက အသည်းအသန်ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။ သူက ယောက်မကို ခက်ခက်ခဲခဲကိုင်ကာ ပြောလိုက်တယ်။
"ဒီနဂါးအသူတစ်ရာချောက်နက်ရဲ့ ဝိညာဉ်ဝက်က တင်းမာတဲ့အသားရှိပြီး အဆီ လုံလုံလောက်လောက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော် သူ့ကို ဝက်သားအရသာနဲ့တူအောင် သေချာပေါက်လုပ်နိုင်မှာပါ"
"ကောင်းပြီလေ နင့်ကိုလွှဲထားလိုက်တော့မယ်"
"ဟုတ်"
"အော် ဟုတ်သား၊ ငရုတ်သီးပိုထည့်နော်၊ ငါ့စားစရာတွေကိုစပ်တာကြိုက်တယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ ပြဿနာမရှိပါဘူးဆရာ" တစ်စုံတစ်ယောက်သောလူက ယောက်မကို အားပိုထည့်ဝှေ့ယမ်းတော့တယ်။
ကြည့်နေသော ကျောင်းလုံ ။ ။ "..."
ဒီနှစ်ယောက် ဘာလုပ်နေကြတာလဲ။ လုံကျန်းသားက သက်သာလာအောင် အနားယူနေသေးတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာလို့ လှုပ်နိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ ဒီကိုပြေးလာရတာလဲ။ ဘာလို့ အဲဒီအိုးခွက်ပန်းကန်တွေနဲ့ ဟင်းချက်ဖွယ်ရာတွေအားလုံးကို ယူလာရတာတုံး။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
ФэнтезиBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
