အခန်း ၂၉၅ ။ ဝိညာဉ်ကူးပြောင်းရန်အတွက်
ရှန်းရင်က သူ့ကို ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်ပြီး ထူးဆန်းတဲ့အကြည့် ကြည့်တယ်။ တစ်စုံတရာကို တွေးမိသွားသလိုမျိုး သူမအမူအရာက ပြောင်းလဲသွားခဲ့တယ်။ သူမမျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားတယ်။
"ဖေဖေနျို၊ နင်ပြောတာအရမ်းမှန်တယ် ငါနင့်စကားကို နားထောင်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ"
"အာ ဟမ်" သူမက အဲလိုမျိုးနဲ့ သဘောတူလိုက်တယ်လား။
"ငါတို့ သဘောတူပြီးပြီ - ဖေဖေနျိုက ငါ့ကို လုပ်ခွင့်ပေးတယ်နော်"
"ဘာ... ဘာ" သဘောတူတယ်လား။ ငါတို့ဘာကို သဘောတူခဲ့လို့လဲ။
"ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်း တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ရဲရဲရင့်ရင့် တာဝန်ယူပေးရမယ်နော် ဟေ့"
"ဘာဆိုလိုတာလဲ" ကူယွဲ့ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်သွားတယ်။ ရဲရဲရင့်ရင့် တာဝန်ယူရမယ်တဲ့လား။ သေချာပြောစမ်း
ရှန်းရင်က သူ့ကိုပြန်မတုံ့ပြန်။ သူမက သွက်လက်စွာနဲ့ မီးဖိုချောင်ဆီ လျှောက်သွားပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ စားဖိုမှူးကို ဧည့်ခန်းဆီ ဆွဲထုတ်လာတယ်။
"ဆရာ... ဆရာ" စားဖိုမှူးက အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေတဲ့ပုံ။
"အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုခု ရှိလို့လား"
"ငါနဲ့လိုက်ခဲ့ပြီး ဘဝအကြောင်း ပြောရအောင်"
"အာ ဟမ်" ယိချင်း အံ့ဩသွားတယ်။
"ဆရာ ဘာပြောချင်တာလဲ"
"စကားမပြောခင် အိပ်ရာပေါ် အရင်သွားကြရအောင်" သူမက တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ယိချင်းကို အိပ်ရာပေါ် တွန်းလိုက်တယ်။ ဝုန်းခနဲ အသံကျယ်ကြီး ပေါ်လာပြီးတော့ တံခါးက ပိတ်သွားခဲ့တယ်။
ကူယွဲ့ ။ ။ "..."
ဟေးဟေးဟေး အပျော်အပါးလိုက်စားမှု ရှောင်ကြဉ်တာလေ့ကျင့်ဦးလေ။ ပုံရိပ်လေးထိန်းဦးဟ။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ဘာလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ။ ပြီးတော့ သူက ဒီမှာ မီးသီးအဖြစ် ရှိနေသေးတယ်လေ။ ထူးဆန်းတဲ့အသံ ဘာသံမှမကြားချင်ဘူးနော်
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
