အခန်း ၃၁၇ ။ ဖြတ်သွားသောငန်းကို အမွှေးနုတ်ခြင်း
လော့ဟုန်ရဲ့ရင်ထဲ စိတ်ထင့်သွားတယ်။
"ဘာကိစ္စလဲဆိုတာ သိခွင့်ရှိမလား"
"ငါ့တပည့်က အမြဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းစရိုက်ရှိတယ်၊ သူက နည်းနည်းတက်ကြွလွန်းပေမဲ့ ဖြူစင်တဲ့ ကြင်နာမှုရှိတဲ့သူ၊ ဂိုဏ်းချုပ်ကိုမေ့လို့ရမလား၊ သူ ဘာအမှားလုပ်မိလို့ သူ့ကိုမှောင်မည်းပြီး လူသူကင်းမဲ့တဲ့ အဆောင်ထဲထည့်ထားပြီး သေတွင်းပို့နေရတာလဲ" သူ့အသံက လေးပင်လာပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဖိအားက လော့ဟုန်ဆီ တိုက်ခတ်လာတယ်။
လော့ဟုန်မျက်နှာဖြူဆုတ်သွားပြီး ဖိအားက ရောက်လုနီးပါး။
ကူယွဲ့ ရုတ်တရက် ရှေ့ကိုဝင်ပြီး လူကို သူ့နောက်ဆွဲကာ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်လည်းဖြစ်တဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင်ဖိနှိပ်မှုကို သုံးလိုက်ပေမဲ့ ပြန်ဖိလို့ရအောင် ပိုပြီးကြက်သီးထစရာကောင်းအောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ဝူရှန်းမင်သက်သွားပြီး နောက်တစ်ကြိမ် နောက်ဆုတ်လိုက်ရကာ သူ့နောက်က ထိုင်ခုံပေါ် ပြုတ်ကျလုနီးပါးဖြစ်သွားတယ်။ ချက်ချင်းပဲ သူ့မျက်နှာက ထိတ်လန့်မှုအပြည့်။
သူ နဂိုကတော့ တွေးတာက ဒီလူ ဖိနှိပ်တာခံလိုက်ရတာက သတိမမူမိလို့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ဒီလူရဲ့အရည်အချင်းက သူ့နောက် ဒုတိယမရောက်ကြောင်း နားလည်လိုက်ရတယ်။ သူ့ကျင့်ကြံဆင့်က နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်း အလယ်အဆင့်ကျင့်ကြံသူနဲ့သာ တူပေမဲ့ ဖိနှိပ်မှုက ဘာလို့အဲလောက် ပြင်းထန်ရတာတုန်း။ ဒါဓားကျင့်ကြံသူရဲ့ အရည်အသွေးလား။
"ဆရာသခင်က အတော်လေးရယ်စရာကောင်းအောင် ပြောနေတာပဲ" ကူယွဲ့က သူ့ကို စီးပွားရေးစတိုင် အပြုံးမျိုးပြုံးပြလိုက်တယ်။
"ကျင်းချီဆိုတဲ့အဲကလေးက ဝတ်ရုံစိမ်းဂိုဏ်းက အသက်ရှင်ကျန်ရစ်တဲ့တပည့်ပဲ၊ သူက သူ့အပေါင်းအဖော်တွေကို ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်ပြီး လူကြီးတွေကို မလေးမစားလုပ်တဲ့အတွက် အပြစ်ပေးခံရတာမို့ အခန်းပိတ် အပြစ်ဒဏ်ခံရတာ၊ ပြီးတော့ အခန်းပိတ်တာ တစ်ရက်တောင် မရှိသေးတာကို သူ့ကိုသေတွင်းပို့တဲ့စကားက ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
