ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၃၀၇ ။ ချီကိုကိုယ်ထဲ လမ်းညွှန်ခြင်း

အခန်း ၃၀၇ ။ ချီကိုကိုယ်ထဲ လမ်းညွှန်ခြင်း

အုပ်စုက ရိုးသားမှုဂိုဏ်းမှာ နေခဲ့တယ်။ အမတသွေးကြောကြောင့် အစတုန်းက အောက်အဆင့်ကို နိမ့်ဆင်းနေတဲ့ ရိုးသားမှုဂိုဏ်းဟာ အထက်ထျန်းလန်လောကမှာ ဝိညာဉ်ချီအထူဆုံးဂိုဏ်းအဖြစ် ခုန်တက်သွားခဲ့တယ်။ မသေမျိုးချီဆိုတာက ဝိညာဉ်ချီရဲ့ ပိုပြီးထူထဲတဲ့ အသွင်ဖြစ်ပြီး သွေးကြောရဲ့ သေးငယ်တဲ့အပိုင်းလေးကတောင် သာမန်ဝိညာဉ်သွေးကြောတွေထက် အဆရာချီသန်မာတယ်။ တောင်ပေါ်က ချယ်ရီပွင့်တွေက သေမျိုးအပင်တွေမို့ ဝိညာဉ်ချီထူထဲတာကို ခံနိုင်ရည်မရှိဘဲ သိသိသာသာသေသွားခဲ့တယ်။ အဲအစားဝိညာဉ်စွမ်းအင်အပင်တွေက ပတ်ပတ်လည်မှာ ပွင့်လန်းလာလေတယ်။

တိုက်ဆိုင်မှုကြောင့်ထင် သူတို့နေတဲ့ တောင်ထွတ်က ပုလွေနည်းတောင်ထွတ်လို့ ခေါ်တာမို့ အဆင်သင့်စွာပဲ ကူယွဲ့က ဝူတိတောင်ထွတ်လို့ ပြောင်းလဲလိုက်တယ်။

[မှတ်ချက် ။ ။ တရုတ်မှာ ဒီစကားလုံးနှစ်ခုက အသံဆင်ပြီးစာလုံးကွဲတာမျိုးပါ]

ကူယွဲ့ ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ မှားယွင်းပြီး ဆင်းရဲတဲ့ဂိုဏ်းကို ဝင်ရောက်မိလို့ သူ့မာန ထိခိုက်တယ်လို့ ခံစားရတာကြောင့်ထင် လော့ဟုန်ကို ငွေစာရင်းတွေစစ်ဖို့ ဆွဲခေါ်သွားပြီးနောက်ပိုင်း ရက်ပိုင်းပြန်မလာဘူး။ တစ်ဂိုဏ်းလုံးလည်း အလုပ်များလာတယ်။ ဟိုဟိုဒီဒီ ပြေးလွှားနေတဲ့ အဆင့်နိမ့်တပည့်တွေကိုလည်း မကြာခဏမြင်နိုင်တယ်။

အအားဆုံးကတော့ ဝူတိတောင်ထွတ်ပေါ်က ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်ပဲ။ ရှန်းရင်က စားလိုက် အိပ်လိုက်၊ စားလိုက်နဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ဘဝကို ဖြတ်သန်းပြန်ပြီး သူမဘာသာ လုံးဝလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဖေဖေနျိုက ‌အောက်ဘုံကို ရောက်လာရတဲ့ အကြောင်းရင်းကို နောက်ဆုံးတော့ မှတ်မိပြီး ပြန်မလာခင်အထိပဲ။

"ဒီရက်ပိုင်း ငါဒီနားဝန်းကျင်မှာ အချက်အလက်စုဆောင်းနေတာ" ကူယွဲ့က မည်းနက်နေတဲ့အမူအရာနဲ့ ပြောတယ်။

"ထျန်းလန်လောကက အရင်နဲ့မတူတော့ဘူး၊ အများကြီးပိုပါးသွားပြီ" ဝိညာဉ်ချီတွေက ရိုးသားမှုဂိုဏ်းမှာ ရှားပါးနေတာတောင် တပည့်ထောင်ချီရှိနေသေးတာ မဆန်းတော့ဘူး။