အခန်း ၃၉၁ ။ ခေါင်းမာသောယင်ချီ
ငါးမိနစ်အကြာ။
"မင်းဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ" ကူယွဲ့က သူမကို ရိုက်နှက်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်နေရပြီး ခေါင်းစခြေဆုံး ကြည့်လိုက်တယ်။ သူမက လုံးဝ ဒဏ်ရာမရ။ စစ်ယွီက သူ့ကို လွန်ခဲ့တဲ့၁၀မိနစ်ကမှ ခေါ်ထားတာ၊ ဒါပေမဲ့ ရှန်းရင်ကိုယ်ကတော့ မိုင်သောင်းချီအဝေးကိုရောက်နေပြီ။
"အော်၊ ငါ့ကိုတစ်ယောက်ယောက် ဆွဲခေါ်လာတာလေ" ရှန်းရင် ခေါင်းစောင်းလိုက်တယ်။
"ဘယ်သူလဲ"
သူမက တန့်သွားပြီး ဘေးက ယွင်ဟန့်ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်တယ်။ သူမက စားဖိုမှူး ခုလေးတင် ကမ်းပေးလာတဲ့ အသီးကို ကိုက်ဝါးပြီး ပြောတယ်။
"ဖြစ်နိုင်တာ... သူဌေးတစ္ဆေများလား"
"သူဌေး... စုန့်ရန်လား" ကူယွဲ့ အံ့ဩတကြီး ရေရွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ကို ခပ်ရွှတ်ရွှတ်တစ္ဆေဆိုပြီး ခေါ်တာမဟုတ်လား။
"သူက မင်းကို ဘာလို့ ဒီခေါ်လာတာလဲ" စုန့်ရန်က အငြိုးအတေးစွမ်းအင်နဲ့ တစ္ဆေ။ အငြိုးအတေးစွမ်းအင်က အကြွင်းအကျန်ဝိညာဉ်အပေါ် ကြီးမားတဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိကြောင်း စားဖိုမှူးက ပြောခဲ့ဖူးတယ်။ အကြွင်းအကျန် ဝိညာဉ်တွေ မြို့ကို နောက်ဆုံးအကြိမ် တိုက်ခိုက်ခဲ့တုန်းက သူ့အငြိုးအတေး စွမ်းအင်တွေ ပေါက်ကွဲထွက်ခဲ့တယ်။
"ငါမသိဘူးလေ" ရှန်းရင် ခေါင်းယမ်းလိုက်တယ်။
"တခြားသူတွေကော"
"မသိဘူးလေ" ရှန်းရင်က ဆက်ခေါင်းယမ်းတယ်။
"ဟိုလီရှစ်၊ မင်းဘာမှမသိဘဲ ဒီကို အသာတကြည် လိုက်လာတာလား" မင်း ဦးနှောက်တွေ ဘယ်မှာလဲ။ အကုန် ခွေးစားပစ်လိုက်ပြီလား။
ရှန်းရင်က လက်ခါပြီး တစ်အောင့်ကြာတော့ဖြေတယ်။
"သူက ခုမှိုတက်နေတယ် မဟုတ်လား၊ ငါသူ့ကို ပစ်ထားရင် မကောင်းဘူးလေ" ငါ သူ့ကို တစ်စက္ကန့်လောက်ကမှ ပျောက်သွားတာ မဟုတ်ဘူးလား။
"မှိုတက်တယ်လား။ ဘာဆိုလိုတာလဲ။
ကူယွဲ့က ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပုံ။ တစ်ဖက်မှာ ယိချင်းက တစ်ခုခုကို တွေးမိသွားတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
