အခန်း ၂၆၃။ ပင်လယ်စာခူးဆွတ်မှု
ရှန်းရင် ငါးတွေအကုန်နီးပါး သိမ်းဆည်းလုပြီးနေပြီ။ အမွေးလုံး သူ့ကိုပေးတဲ့ သိုလှောင်အိတ်က အတော်လေးကို ကြီးတယ်။ ရှန်းရင်က ငါးရာချီသိမ်းဆည်းပြီးတာတောင် မပြည့်လျှံသေးဘူး။
"အမွေးလုံး၊ တခြားပင်လယ်သတ္တဝါတွေရော ရှိလား"
ပိုင်ဇယ်က လေထဲအချိန်အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ သတိပြန်ဝင်လာပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်တယ်။
"အင်း" သူ တိမ်တစ်ခုပေါ်တက်ပြီး ရှန်းရင်ဆီ လက်ကမ်းလိုက်တယ်။
"ကျုပ် မင်းကို အဲခေါ်သွားပေးမယ်"
"ကောင်းပြီလေ" ရှန်းရင်က တိမ်ပေါ်ခုန်တက်တယ်။
"သွားကြစို့"
ပိုင်ဇယ် စိတ်ပျက်စွာနဲ့ လက်ပြန်ရုတ်လိုက်တယ်။ ရှန်းရင်က ခြေတစ်ထောင်ဘက် လှည့်ပြောတယ်။
"ဟေး အဲဒီ... ငါးစာလား၊ ရေဘဝဲလား... နင့်နာမည်ဘယ်လို"
"ခြေတစ်ထောင်" ပိုင်ဇယ်က သူမကိုသတိပေးလိုက်တယ်။
"အိုး ခြေတစ်ထောင်အစ်ကို၊ သွားကြစို့ ငါတို့နေရာပြောင်းတော့မယ် နောက်မှာ မကျန်ခဲ့စေနဲ့"
ခြေတစ်ထောင် ။ ။ "..."
သူမ ခုလေးတင် သူ့ကိုငါးစာလို့ ခေါ်လိုက်တာလား။ သေချာပေါက် အဲလိုခေါ်လိုက်တာမလား။ ရှန်းကျွင်း ဒီကိုလာတာ ရေနတ်ဆိုးသားရဲတွေကို ရှင်းထုတ်ဖို့ တကယ်ဟုတ်ရဲ့လား။ ဘာလို့ အဲဒီနတ်ဆိုးသားရဲအလောင်းတွေကို စုဆောင်းနေတာလဲ။ ဒီနတ်ဆိုးသားရဲတွေက သူတို့ အတွင်းအမြုတေကိုတောင် မလေ့ကျင့်ရသေးတာမို့ အသုံးမဝင်ဘူးလေ။
ခြေတစ်ထောင် သူတို့နောက် လိုက်ခဲ့ပြီး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုမျိုးပဲ ထပ်တလဲလဲ ဖြစ်နေတယ်။ သူက ရှန်းကျွင်း နတ်ဆိုးသားရဲတွေကို နှိမ်နင်းဖို့ ဆက်တိုက် ဆံပင်မွေးဆွဲနုတ်နေရတာ။ နှစ်ယောက်သားက အလောင်းတွေကို ပျော်ပျော်ကြီးကောက်ပြီး သူ့ကိုတောင် ကူခွင့်မပေးဘူး။
ဒီလိုမျိုးထပ်တလဲလဲဖြစ်နေတာ သူတို့ ရေကန်တစ်ပတ်အပြည့် ပတ်ပြီးသွားတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
