အခန်း ၃၃၅ ။ တည်တံ့သော မိစ္ဆာလမ်းစဉ်ကျင့်ကြံသူ
ယိချင်းက ရှေ့ကိုတက်လာပြီး သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းကာ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေတဲ့ တစ္ဆေကို မုန့်ပေါ်ဘက် တွန်းပို့လိုက်တယ်။
"ဒီတစ်ယောက်က မင်းတာဝန်ပဲ"
"အိုး" အဲတော့မှ မုန့်ပေါ်အာရုံက ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူမက လက်သိုင်းကွက်တစ်ခု ထုတ်လိုက်တော့ တစ္ဆေက ချက်ချင်း အရောင်လက်သွားပြီး မုန့်ပေါ်လက်ဖဝါးထဲ အလင်းရောင်လေးတစ်ခုအနေနဲ့ ပျံသန်းသွားခဲ့တယ်။
တစ္ဆေကို သိမ်းပြီးတဲ့နောက် သူမက ရှန်းရင်ကို လှမ်းကြည့်ကာ မျက်ဝန်းတွေ တောက်ပနေတယ်။
"ဂိုဏ်းချုပ် ကျေးဇူးပြုပြီးစိတ်ချပါ၊ ကျွန်မ သူ့ကို ကိုယ်တိုင်လိုက်ပို့လိုက်ပါ့မယ်"
ရှန်းရင် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။
"အင်း၊ နင် သွားလို့ရပြီ"
"ဂိုဏ်းချုပ်..." မုန့်ပေါ်က သူမကိုကြည့်ကာ တစ်ခုခုပြောချင်ဟန် မျက်လုံးတွေက လေးလံသွားတယ်။
"ကျွန်မ... နည်းနည်းလေးပဲ ထပ်နေလို့မရဘူးလား"
ရှန်းရင် ပြန်မဖြေခင် သူမဘေးက ယိချင်းက တကယ်ကြီး ဘေးကို ရှောင်သွားပြီး ရဲတင်းစွာ ပြောလာတယ်။
"မင်းအတွက် စားသောက်ဖို့မပြင်ထားဘူး"
"..." ဘယ်သူက စားသောက်ဖို့ ပြောမိလို့လဲ။
မုန့်ပေါ်အရမ်းကို စိတ်တိုသွားတယ်။ ရှန်းရင်က သူမကို ဆက်ခေါ်ထားဖို့ ရည်ရွယ်ချက် မပြတာ မြင်တော့ သူမက လှည့်ထွက်ကာ ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ သူမ လမ်းလျှောက်ရင်း ပြန်ပြန်လှည့်ကြည့်နေတာလည်း အကြိမ်ကြိမ်။
"ကျူးကျော်သူပိတ်လှောင်ခဲ့တဲ့ တစ္ဆေက အပြင်ထွက်သွားပြီ၊ ခု ငါတို့ သူ့ကို သူ့မျက်နှာပြင်ဆီ ပြန်မောင်းထုတ်ဖို့ပဲလိုတော့တာ၊ ဒါပဲမလား" ကူယွဲ့ ရှန်းရင်ကို ကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့အမူအရာမှာ ပြောနေတာက တကယ်လို့ ငါသိတယ်ထင်နေတာဆိုပြီး နောက်တစ်ခွန်း ထပ်ပြောရဲရင် မင်းစားသောက်စရိတ်ကို လျှော့ပစ်မယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
