အခန်း ၂၃၅ ။ မုန်လာဥဖြူ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ခြင်း
သူတို့ အရင်က လုပ်ခဲ့ဖူးလို့ထင် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ လန်ဟွားက အင်းကွက်စီရင်တဲ့နေရာမှာ အတော်လေး မြန်တယ်။ တစ်နာရီအတွင်း သူက အင်းကွက်ကို ပြင်ပြီးပြီ။ ထူထဲတဲ့နတ်ဆိုးချီတွေက သူ့နား တလိမ့်လိမ့်တက်လာပြီး ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံးကို ချက်ချင်းဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့တယ်။ ကောင်းကင်က မည်းနက်လာပြီ။ နဂိုအသက်ဝင်နေတဲ့ ဥယျာဉ်က အများကြီးပိုငြိမ်သက်လာခဲ့တယ်။ နတ်ဆိုးချီက နွယ်ပင်တွေလို မြင့်တက်လာတယ်။ မြေပြင်တစ်ခုလုံးကို အင်းကွက်နဲ့အတူ ဖုံးလွှမ်းသွားတယ်။ မြေကြီးနဲ့ကစားနေတဲ့ မုန်လာဥဖြူတောင် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီ။ သူက ဥယျာဉ်ကို အတော်လေး လေးလေးနက်နက်ကြည့်နေပြီး မုန်လာဥဖြူကြီးတစ်ခု ခုန်ထွက်လာမှာကို စောင့်နေတယ်။
တစ်အောင့်နေတော့ သူက အရွက်တွေကိုမြှောက်ပြီး ညာဘက်က အာလူးတစ်လုံးဆီ လက်ညှိုးထိုးပြတယ်။
"ဟိုမှာ၊ မမလေး၊ ဟိုမှာ ဟိုနေရာမှာ"
နောက်အခိုက်အတန့်မှာတော့ သူတို့ ပလုံဆိုတဲ့အသံကြားလိုက်ရတယ်။ အာလူးကြီးတစ်လုံးက မြေပြင်ပေါ် ပေါ်လာပြီး နောက်ထပ်တွင်းတစ်ကျင်း ပေါ်လာခဲ့တယ်။ ရင်းနှီးနေတဲ့အသံကတွင်းထဲကနေ ပေါ်လာတယ်။
"ဂိုဏ်း... ချုပ်"
"ထုံအာ" ချန်ယွီ လှမ်းခေါ်ကာ ချက်ချင်းရှေ့ပြေးတက်ပြီး အာလူးကို ကောက်ချီလိုက်တယ်။ နောက်ထပ်ပလုံဆိုပြီး ပြုတ်ကျသွားတော့ သူမ တွင်းထဲ ပြန်ကိုင်းကာ အာလူးကို ကောက်ယူလိုက်ရပြန်တယ်။
ချီချန်းယွီ သိသိသာသာကို မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေတာ - အာလူးက တစ်လှည့်စီ သေးသွားလိုက် ကြီးလာလိုက်နဲ့။
"ဒါ..." ချန်းယွီ အတော်လေး ဇဝေဇဝါဖြစ်နေတယ်။ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။
"ဂျပုလေး" ရှန်းရင်က မျက်နှာပျက်သွားတယ်။ သူမ ရှေ့တက်ပြီး တွင်းဘေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်တယ်။
"ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ၊ နင်ဘယ်မှာလဲ"
ရွှမ်ထုံ့ကိုယ်က ကြီးလာလိုက် သေးသွားလိုက်ဖြစ်နေဆဲ။ သူမကြည့်ရတာ တစ်ခုခုကနေ ရုန်းကန်နေရတဲ့ပုံ။ သူမရဲ့အသံက ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းထွက်လာတယ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
