ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၃၄၅ ။ နတ်ဆိုးဘုရင်အသစ်

အခန်း ၃၄၅ ။ နတ်ဆိုးဘုရင်အသစ်

ညဘက်နောက်ကျချိန်။

ဝူတိဂိုဏ်း နန်းတော် ဘေးအဆောင်။

ယွီဟုန်က တရားထိုင်ပြီး သူ့အသက်ရှူမှုကို ထိန်းညှိနေတယ်။ သူမကိုယ်ထဲရှိနေခဲ့တဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ ခရမ်းရောင်အငွေ့ကြောင့်ထင် ဖယ်ရှားပြီးတာတောင် သူမကိုယ်က ပြင်းထန်တဲ့ဒဏ်ရာတွေရခဲ့တယ်။

အထူးသဖြင့် မူလဝိညာဉ်ပဲ။ ကူယွဲ့က သူမအတွက် ဖိနှိပ်ပေးနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုရုံလေးပဲရှိတယ်။ ပြန်သက်သာဖို့ဆို သူမဘာသာပဲ ကြိုးစားရမှာ။

သူမ ကောင်းကင်စိတ်အာရုံကို လွှတ်ပြီး မူလဝိညာဉ်တည်ငြိမ်အောင် ခွန်အားအပြည့်သုံးလိုက်တယ်။ ခဏအတွင်း ချွေးတွေက သူမနဖူးပေါ်မှာစတင်ပေါ်လာခဲ့ပြီး အသားအရောင်ဖြူဖျော့လာတယ်။ မူလဝိညာဉ်ရဲ့ ပူနွေးမှုက အပြည့်အဝအာရုံစိုက်မှုလိုအပ်ပြီး အဲဒါကသူမလုပ်နေတဲ့အရာပဲ။ အဲဒါကြောင့် အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ပေါ်လာတဲ့ အမည်းရောင်အငွေ့ကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

အမည်းရောင်အငွေ့က တဖြည်းဖြည်းစုဝေးလာတယ်။ လေက ရုတ်တရက် ဂယက်ထသွားပြီး အပေါက်အပြဲတစ်ခု တိတ်တိတ်လေး ပေါ်လာခဲ့တယ်။ နတ်ဆိုးချီက သူ့ကိုယ်ကနေ လျှံကျနေပြီး အခန်းတစ်ခုလုံးကို ချက်ချင်းပြည့်သွားလေရဲ့။

ယွီဟုန် နောက်ဆုံးတော့ နတ်ဆိုးချီအရှိန်ကို ခံစားမိပြီး သူမရဲ့အသက်ရှူထိန်းညှိမှုကို ရပ်လိုက်တယ်။ အလိုလို ထင်လိုက်မိတာ လန်ဟွား ရောက်လာတယ်ပေါ့။

"လန်..." သူမ မော့ကြည့်လိုက်ပေမဲ့ နတ်ဆိုးချီ လှိုင်းတစ်ခုက သူမမျက်နှာဆီ တည့်တည့် ရိုက်ခတ်လာတယ်။ သူမ ထိတ်လန့်သွားကာ ကိုယ်ပေါ်က အကာအကွယ်ဓမ္မအသုံးအဆောင်က ချက်ချင်းထိန်လင်းသွားပြီး နတ်ဆိုးချီကို ရပ်တန့်လိုက်တယ်။

အဲတော့မှပဲ သူမဆန့်ကျင်ဘက်ကလူကို မှတ်မိသွားတယ်။ အဲဒါ တစ်ကိုယ်လုံး အနက်ရောင် အရှိန်အဝါတွေ လွှမ်းခြုံနေတဲ့ အပြာရောင်ဝတ်ရုံနဲ့လူပဲ။ သူ့ဆံပင်က ရှုပ်ပွနေပြီး မျက်လုံးတွေနီရဲကာ ရူးသွပ်နေတဲ့ပုံ။ သူက သူမကို စိုက်ကြည့်နေပြီး မျက်လုံးထဲ အမုန်းတရားတွေအပြည့်။