အခန်း ၃၃၇ ။ ထူးဆန်းသော မိစ္ဆာဒီရေလှိုင်း
"ပင်ပန်းလိုက်တာ" ရှန်းရင် ဓားကို ဖေဖေနျို့ဆီ ပြန်ကမ်းပေးလိုက်ပြီး သူမပခုံးတွေကျသွားကာ အမူအရာက ဆူပုတ်ပုတ်နဲ့။
"ငါသိတယ် ငါသိတယ်" ကူယွဲ့က ဓားကိုကြည့်ပြီး သူ့ဘေးကသိုလှောင်အိတ်ကို ယူလ်ုက်တယ်။
"ငါစောနက မင်းအတွက် စားစရာထုတ်ပေးလာတာ၊ သစ်ပင်မှာ ပြန်သွားစားချေ"
ရှန်းရင် မျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားတယ်။
"ကောင်းပြီ ဖေဖေနျို၊ ပြဿနာမရှိပါဘူး ဖေဖေနျို" ချက်ချင်း သူမက စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး သူ့ဆီကနေ အိတ်ကိုယူကာ စောနက သစ်ပင်ဆီ ပြန်လျှောက်သွားခဲ့တယ်။
နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်ဆရာသခင်တွေရှေ့ သူမက သစ်ပင်ပင်စည်ကို ဖက်ကာ စတင်တက်တော့တယ်။ အတွေ့အကြုံ မရှိတာကြောင့်ထင် တစ်ဝက်လောက်ပဲ တက်ရသေး ပြန်လျှောကျလာပြန်တယ်။
သူမ နောက်တော့ တစ်စုံတစ်ခုကို မှတ်မိသွားပြီး တက်ဖို့ကို လက်လျှော့ကာ သစ်ပင်အောက် တန်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ အိတ်ထဲကနေ အရသာရှိတဲ့ ဟင်းပွဲတွေ ထုတ်ပြီး မြေကြီးပေါ် ခင်းတယ်။ နောက်တော့ ပန်းကန်လုံးကို ယူပြီး အလောတကြီး သွပ်တော့တာပဲ။ စားသောက်နေတုန်း သူမက ဘေးမှာရှိနေပြီး အမူအရာက လုံးဝကို မှင်တက်နေဆဲ နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းခြင်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူတွေကို လှမ်းကြည့်တယ်။
သူမက နည်းနည်းပဲကျန်တော့တဲ့ အဆာသွတ်မုန့်ကို လှမ်းယူကာ မေးလိုက်တယ်။
"စားချင်လား"
အုပ်စုက တောင့်တင်းသွားကာ သူတို့တစ်ပြိုင်နက် ခေါင်းယမ်းလိုက်ကြတယ်။
"အိုး" သူမက ဆက်စားတော့တယ်။
အားလုံး ။ ။ "..."
ဒါပေမဲ့ ကူယွဲ့ကတော့ ဒါကို ကျင့်သားရတာ တော်တော်ကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ပုံပဲ။ သူက ထောက်တိုင်တွေ ဘေးမှာရှိတဲ့ ယိချင်းကို အကျယ်ကြီး လှမ်းအော်တယ်။
"စားဖိုမှူး၊ အဲဒါပဲ မင်းစလို့ရပြီ"
ဟမ်။
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
