ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)

အခန်း ၃၂၁ ။ နေရာအနှံ့စီးပွားရေး

အခန်း ၃၂၁ ။ နေရာအနှံ့စီးပွားရေး

"ဟားဟားဟား... တာအိုရောင်းရင်းကူယွဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ဒီကိုရောက်လာပြီပဲ၊ ကျုပ်စောင့်နေတာ ကြာပြီ" တုန်းဝူက အားရပါးရပြုံးပြီး ကူယွဲ့ကို အင်မတန်ညီအစ်ကိုဆန်တဲ့ တက်ကြွမှုနဲ့ ချဉ်းကပ်လာတယ်။ တခြားသူတွေတောင် မလှည့်ကြည့်ဘဲ မနေနိုင်‌ဘူး။ သူတို့တပည့်တွေကို လာပို့တဲ့ တခြားကျင့်ကြံသူတွေကြား တချို့ နတ်ဝိညာဉ်ဖွဲ့စည်းမှုအဆင့်ဆရာသခင်တွေလည်းရှိပေမဲ့ တုန်းဝူက ဒီလိုမျိုးတစ်ခါမှ မပြုမူဖူးဘူး။

"ကျုပ် ခင်ဗျားစာကို လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်ပိုင်းကရခဲ့တယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး အထဲဝင်လာခဲ့ပါ"

သူ စကားပြောရင်း ကူယွဲ့ကို ဧည့်သည်ခန်းမဆီ ဆွဲခေါ်လာတယ်။

"မလောပါနဲ့ မလောပါနဲ့" ကူယွဲ့က ဘာမှမလှုပ်ဘဲ သူ့အပြုံးကပိုပီပြင်လာတယ်။

"လေ့ကျင့်ဖို့အတွက် ဆန်းကြယ်ဘုံဂိုဏ်းကိုဝင်ဖို့ ဂိုဏ်းတပည့်တွေကို လာပို့ရုံပါ၊ စီးပွားရေးကို လျစ်လျူရှုလို့ မရဘူးပေါ့"

"ဟုတ်တာပေါ့၊ ဟုတ်တာပေါ့" တုန်းဝူက ခဏခဏခေါင်းညိတ်ပြီး ဆန်းကြယ်ဘုံဝင်ပေါက်ဆီ လျှောက်လာခဲ့တယ်။

သူ စောနကရောက်လာတဲ့ဂိုဏ်းတွေဘေးက ဖြတ်ပြီး နတ်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့တပည့်တွေဘေးမှာ ရပ်တယ်။ သူတို့ ဆန်းကြယ်ဘုံကို စောင့်နေရင်း ကူယွဲ့နဲ့စတင်စကားပြောတော့တယ်။ ကူယွဲ့က သူ့ကို ဘယ်လို ယိမ်း‌ယိုင်အောင် လုပ်လိုက်လဲ ဘယ်သူမှမသိ။ ဒါပေမဲ့ ဆန်းကြယ်ဘုံဆီ ဝင်ဖို့ ဂိုဏ်းတွေ ပေးရမဲ့အချိန်ရောက်တော့ ရိုးသားမှုဂိုဏ်းက ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးတစ်တုံးတောင် မပေးခဲ့ဘူး။ တုန်းဝူက ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးအိတ်တစ်အိတ်တောင် ထုတ်ယူပြီး ကူယွဲ့လက်ထဲ ဖိနှိပ်လိုက်တယ်။ အိတ်ပေါ်က အမှတ်ရာကို ကြည့်လိုက်ရင် ရှားပါးဝိညာဉ်ကျောက်တုံးတွေအရေအတွက်ကောင်းကောင်းပါမှာပဲ။

လော့ဟုန်က ဘေးမှာ လုံးဝမှင်တက်နေပြီး ခုလေးတင်ဘာတွေဖြစ်သွားလဲ နားမလည်။ ဆရာသခင်နဲ့ နတ်ကောင်းကင်ဂိုဏ်းရဲ့ ဂိုဏ်းချုပ်က ဘယ်တုန်းတည်းက ဒီလောက်ရင်းနှီးသွားပါလိမ့်။ ဘာကြောင့် သူ မသိရတာလဲ။ စကားမစပ် သူတို့နဲ့ပူးပေါင်းဖို့ ရိုးသားမှုဂိုဏ်းကို စွန့်ခွာမှာဖြစ်နိုင်လား။