အခန်း ၂၅၃ ။ နတ်ရေးသည့်ဖူးစာ
ယိချင်းနဲ့ ရှန်းရင်တို့မှင်တက်သွားပြီး ပြိုင်တူမေးလိုက်မိတယ်။
"သူဘယ်မှာလဲ"
"စိတ်အေးအေးထားပါ၊ သူ အခုအဆင်ပြေတယ်" ကူယွဲ့ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။
"ငါ ကောင်းကင်ဘုံကို ရောက်ရောက်ချင်းမှာတင် မြေအောက်ဘုံနဲ့ ဘေးကပ်လျက်မှာ ရောက်နေခဲ့တာ ဖြစ်နေတယ်၊ ရွှမ်ထုံ့အခန်းထဲက ပန်းမှာမြင်ခဲ့ရတဲ့ ယင်ချီကို အာရုံခံမိခဲ့တယ်လေ၊ အဲဒါနဲ့ ငါဒီထိ ရောက်လာခဲ့တာပဲ၊ လမ်းမှာ သူ့ကိုတွေ့ခဲ့တယ်"
"ဂျပုလေး အဆင်ပြေရဲ့လား" ရှန်းရင်မေးလိုက်တယ်။
"နည်းနည်းဒဏ်ရာရထားပေမဲ့ သူ့ကိုယ်က အဆင်ပြေပါတယ်" ကူယွဲ့က တစ်စုံတစ်ရာကို မှတ်မိသွားတဲ့ပုံနဲ့ မျက်နှာအရောင်ကျသွားတော့တယ်။
"သူက ဂူတစ်ခုထဲ ပိတ်ခံထားရတာ၊ အဲအချိန်က ငါ့ဘာသာ သူ့ကို ဘေးကင်းကင်းကယ်ဖို့ ယုံကြည်ချက်မရှိခဲ့ဘူး၊ ဒါကြောင့် ရှန်းရင်ကို သူ့ဘာသာသွားရှာဖို့ ပြောခဲ့တယ်၊ ငါကတော့ သူ့နေရာ အစားထိုးဝင်ပြီး ထွက်ပြေးဖို့ အခွင့်အရေးကို စောင့်မယ်ပေါ့၊ သူမ လွတ်မြောက်ဖို့ အချိန်ဆွဲချင်ခဲ့တာ၊ ဒါပေမဲ့ ငါဘာမှမစီစဉ်နိုင်ခင် ဒီကို ပို့ခံရပြီး မိန်းမရာချီရှိပြီးသား နှာဘူးတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ရမယ်လို့ ပြောခံရမယ် မထင်မိခဲ့ဘူး"
သုံးယောက်သားက တစ်စုံတစ်ယောက်သော ဇာမဏီကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။
နှာဘူးဖုန့်စန်း ။ ။ "..."
"ကျန်းအာ" ဖုန့်စန်းက ချက်ချင်း သူ့ဘေးကလုံကျန်းဘက် လှည့်လိုက်တယ်။
"ကိုယ်ပြောတာနားထောင်ပါ၊ ကိုယ် ဒီအကြောင်းမသိပါဘူး"
လုံကျန်းက ချက်ချင်း အကြည့်လွှဲလိုက်တယ်။
"ဒါ ကျွန်မနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး"
"ကျန်းအာ..." ဖုန့်စန်းက မျက်ရည်ဝဲစပြုလာတယ်။
"ကိုယ့်ကို ဒီတစ်ကြိမ်ယုံပေးပါ၊ အမှန်ပြောနေတာ ကိုယ်မင်းကို အနောက်ဆောင်ဆီ ခေါ်သွားရင်ရော - ဘယ်လိုပြန်လာရမလဲ မင်းသိမှာပဲ"
YOU ARE READING
ပျင်းနေပြန်တဲ့ ကိုယ့်ဆရာ (Book 2)
FantasyBook 1 က wall ထဲ ဝင်ဖတ်လို့ရပါတယ် Book 1 က wall ထဲ ဝင္ဖတ္လို႔ရပါတယ္
