အပိုင်း ၁၆၅ : အထီးကျန် မိုးကြိုးကိုးလွှာ နတ်ဘုရား လိုက်ကာ

374 58 0
                                    

အပိုင်း ၁၆၅ : အထီးကျန် မိုးကြိုးကိုးလွှာ နတ်ဘုရား လိုက်ကာ

လင်းဖုန်းက သူ့ကို ကျောပေးထားပြီး ချန်ချွန်းတောင်ထိပ်ကို ပျံသန်းသွားတဲ့ အချိန်မှာ… ချူပင်းရဲ့ စိတ်ထဲမှာ အတွေးပေါင်း များစွာတို့ဟာ ပေါ်လာခဲ့ပါပြီ… "ဟာ… ဒီလူက သတင်း အချက်အလက်တွေ အများကြီး သိထားတာပဲ။ သူက တောင်ထိပ်ကိုရောက်ရင် ဘာတွေများ လုပ်ဦးမလည်း မသိပါဘူး? ငါကတော့ သူ့ကို ချမ်းသာပေးလို့ မဖြစ်ဘူးကွ…"

ဘာမှ တွေဝေနေခြင်း မရှိတော့ပဲနဲ့… ချူပင်းဟာ သူ့ရဲ့ ဓားနဲ့ လင်းဖုန်းရဲ့ ကျောကို ထိုးလိုက်ပါတော့တယ်။

လင်းဖုန်းကလည်း အနောက်ကို ပြန်လှည့်မကြည့်ခဲ့ပဲ… ဖွဖွလေးပဲ ရယ်လိုက်ကာ… "ဟားဟား… ဘဝဆိုတာ ပြဇာတ်တစ်ပုဒ်ကို ကနေရသလိုပါပဲ… အားလုံးက မင်းရဲ့ သရုပ်ဆောင်မှု အပေါ်မှာပဲ မူတည်နေတာကွ။ ဝမ်းနည်းစရာ ကောင်းတာက… မင်းကငါ့လောက် သရုပ်ဆောင် မကောင်းတာပဲ…"

သူ့ရဲ့ စကားတွေက ဆုံးသွားတာနဲ့… သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။ ချူပင်းကလည်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ် သွားခဲ့စဉ်မှာပဲ… လင်းဖုန်းရဲ့ အသံဟာ သူ့ရဲ့ အနောက်ကနေပြီး ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပါပြီ။

"အင်း… ငါက လူကောင်းတစ်ယောက်ကို မှားပြီးမှ သတ်မိမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့တာကွ။ ဒါပေမဲ့လည်း အခုတော့ မင်းက သေဖို့ထိုက်တန်တဲ့ သူဆိုတာကို ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သက်သေပြလိုက်တာပဲ…"

"ဟာ… လေဟာနယ်-အချိန်ကာလကို ရွှေ့ပြောင်းနိုင်တယ်ဆိုတော့… အခြေတည်ဝိညာဉ် အဆင့်က သူများလား? ဒါမှမဟုတ် လေဟာနယ်ကို ရွှေ့ပြောင်းနိုင်တဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာများလား?" ချူပင်းဟာ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေခဲ့ပြီး… နောက်လှည့်လိုက်ကာ သူ့ရဲ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး… အဖြူရောင် အလင်းတန်း အလုံးလေး တစ်လုံးဟာ လင်းဖုန်းဆီကို ပစ်လွှတ်လာခဲ့ပါပြီ။

လင်းဖုန်းရဲ့ မျက်လုံး သူငယ်အိမ်တွေဟာ ကျဉ်းမြောင်းသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒီအဖြူရောင် အလင်းတန်း ဘောလုံးလေးဟာ သူ့ကို အန္တရာယ် ကြီးမားတဲ့ ခံစားချက်မျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်ခဲ့တာပါ။ သူဟာ တစ်စုံတစ်ခုရဲ့ တည်ရှိနေမှုကို ခံစားမိနေခဲ့တယ်လေ။

ဂန္တဝင်ဂိုဏ်းချုပ် အတွဲ (၂) UnicodeWhere stories live. Discover now