တောင့်တမျှော်မှန်း အမတလမ်း (Aspiriring to the Immortal Path)

အခန်း (၂၃) မြင်းကိုသတ်ခြင်း

အိမ်တော် သခင်မလေးမှာ အစေခံလောက်ပင် အခွင့်အရေး မရှိချေ။ သူမ၏ မကျေမနပ် ဖြစ်ခြင်းကို အပြစ်တင်၍ မရချေ။

ဝေအိမ်တော်တွင် အချိန် အတော်ကြာ နေခဲ့ပြီးဖြစ်၍ အိမ်တော်တွင်း ဘာတွေ ဖြစ်နေသနည်းကို သူက အနည်းငယ်တော့ တီးမိခေါက်မိ ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်။

ဝေအိမ်တော်သည် ကြီးကျယ်သော အိမ်တော် အဖြစ် မြင်နေရသော်လည်း အမှောင်ထဲတွင် ညစ်ပတ်သော ဖြစ်ရပ်မျိုးစုံက ရှိနေဆဲပင်။ စတုတ္ထ သခင်မလေးက ထိုကဲ့သို့ နောက်ကျိသော ရေဖြင့် မထိလိုလျှင် ဝေးဝေး နေရမည်ပင်။

အကြီးဆုံး ဝေသခင်ကြီးပင် ထိုသို့ တွေးနေလောက်သည်။

သူက ဝေတိ၏ စကားကို ပြန်တွေးမိသည်။

'အထဲမှာ လမ်းတွေ ဒီလောက်ရှုပ်ထွေးနေတာ အပြင်က ကြည့်ရတာတင် အတော်မူးနေပြီ' ဆိုသော စကားဖြစ်သည်။

ထန်ဂျီက တစ်ခုခုကို သတိရသွားပုံဖြင့် သူ့နှဖူးကို သူရိုက်လိုက်သည်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း 'အတော်တုံး' ဟု တွေးမိသည်။

သူ့အနေဖြင့် ဝင်္ကပါနှင့် အစီအရင်ကို ပေါင်းစည်းစရာ မလိုချေ။ ထိုသို့ ပေါင်းစည်းရန် ကြိုးစားခြင်းက တရုတ်မှင်ရည်နှင့် ဆီဆေးကို ပေါင်းစပ်ရန် ကြိုးစားခြင်းကဲ့သို့ပင်။ မည်မျှ ကြိုးစားစေကာမူ ရလာဒ်က ထွက်လာမည် မဟုတ်ချေ။

အကယ်၍ သူက စိတ်ကူးပြောင်း၍ အစီအရင်ကို အထဲတွင်ထားကာ အပြင်မှ ဝင်္ကပါကို အုပ်လိုက်လျှင်ကော...။

ပေါင်းစပ်၍ မရသည့်နောက် အတူတူထားသည့် နည်းကို လုပ်ရမည်ပင်။

အပင်က ဝင်္ကပါဖြစ်၍ အတွင်းက အစီအရင် ဖြစ်မည်။ အပြင်က ကြည့်လျှင် ဝင်္ကပါသာ ဖြစ်နေမည့် အတွက် အခြားလူများလည်း မသိနိုင်ချေ။

ထိုသည်ကား ဖုံးကွယ်မှုပင်။ ဖုံးကွယ်မှုအတွက် ပေါင်းစပ်ရမည် မဆိုလိုချေ။

တစ်ခါတစ်ရံတွင် ရှုပ်ထွေးစွာ စဉ်းစားခြင်းထက် ရိုးရိုးတန်းတန်း က ပို၍ လုံလောက်သည်သာ။

ထန်ဂျီက အလင်းပေါက်သွားပြီး သူကိုယ်သူ ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ သူက ပန်းခြံကို ထပ်၍ ပြင်နေလေသည်။ ယခုအခါတွင် သူက အစီအရင်ကို ပေါင်းစည်းရန် မကြိုးစားတော့ပဲ ဖုံးကွယ်ရန်သာ လုပ်တော့သည်။