ရက်စက်သောနတ်ဘုရားမ

အပိုင်း ၁၅၅

- ဝန်ခံမလား ဝန်မခံဘူးလား

ရှရှီပေ၏ အမူအရာက တည်ငြိမ်ဆဲဖြစ်သည်။ သူမ ထိုယောက်ျား၏ လက်မောင်းအဆစ်ကို ချိုးပြီး ညင်သာစွာ မေးလိုက်သည်။ "ရှင့်ကို ဘယ်သူက လာခိုင်းတာလဲ?"

မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်တွင် ရှရှီပေ တည်ငြိမ်ပုံပေါ်ကာ လက်ရှိအခြေအနေက သူမ၏ စိတ်အခြေအနေကို ဘာမှမဖြစ်စေသလိုပင်။

ဒရိုင်ဘာနှင့် ဘော်ဒီဂတ် နှစ်ယောက်လုံး မှင်သက်သွားကာ သူတို့မျက်နှာအမူအရာတွေက ရှော့ရသွားသည်။

ဤကောင်မလေးက အရမ်း ရက်စက်လွန်းပါတယ်! ရန်ဖြစ်လို့ဘဲ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အဆစ်တွေကို ချိုးတယ်ဆိုတာကြီးက အရမ်းရက်စက်လွန်းတယ်!

ပြီးတော့ ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးကဘာလဲ? သူမတွင် တည်ငြိမ်သော မျက်နှာရှိနေသေးပြီး သူမ ဒါမျိုးကို အကြိမ်ထောင်ပေါင်းများစွာ ကြုံဖူးနေသလိုပင်။

အခုချိန် မိန်းကလေးတွေ အကုန်လုံးက ကြောက်စရာကောင်းနေကြပြီလားဟ?

သူတို့တွေးရင်းနှင့်ပင် သူတို့အားလုံး ချောင်ရန်ကျွယ်ကို ကြည့်ပြီး သူ့သတ္တိကို လေးစားသွားသည်။

ချောင်ရန်ကျွယ်က သာမန်လူမဟုတ်ပေမယ့်လည်း ဘယ်သူက ကြမ်းတမ်းသည့် မိန်းကလေးကို သည်းခံနိုင်မှာလဲ? သူ့အဆစ်တွေ တစ်နေ့ အချိုးခံရမှာကို မကြောက်ဘူးလား?

သို့ပေမယ့် သူတို့ ချောင်ရန်ကျွယ်မျက်လုံးထဲက အလင်းကို မြင်တော့ သူတို့နှုတ်ခမ်းထောင့်က တွန့်သွားကာ ဘေးနားကနေ စကားမပြောဘဲ ရပ်နေလိုက်သည်။

ရှရှီပေ အခြားသူတွေ ဘာတွေးနေလဲ စိတ်မဝင်စား။ သူမမှာ ဒီကိစ္စကို ဖြေရှင်းဖို့ သူမနည်းသူမဟန်ရှိသည်။

သူတို့ သူမကို ကြောက်တယ်ဆိုတာကတော့? သူတို့ ကိစ္စဘဲ။

"ပြော"

ထိုယောက်ျားက နာကျင်မှုကြောင့် ချွေးထွက်နေပြီး သူ့အကြောတွေက ထောင်နေပေမယ့် အံကြိတ်ထားဆဲပင်။

"ဘယ်သူကမှ...ဘယ်သူကမှ ငါ့ကို ပို့လိုက်တာမဟုတ်ဘုး___‌အား!"

သူ စကားပြီးအောင် မပြောရသေးခင် ရှရှီပေ သူ့အခြားလက်တစ်ဖက်ကို ချိုးလိုက်ပြန်သည်။