ရက်စက်သောနတ်ဘုရားမ

အပိုင်း ၁၈၄

- အနီးနားတွင် နေခြင်း

သူမ ပြောလေလေ လျိုမန်ဟုန် ထိုအရာက ကောင်းသော အကြံဉာဏ်ဟု ထင်လိုက်သည်။

"မင်း ဒီမှာနေရင် ငါတို့ တစ်ယောက်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဖော်ပြုလို့ရတယ်! ငါတို့ ရှော့ပင်း တူတူထွက်လို့ရတယ်!"

"ဝုဖ်!" ကင်းချူလည်း ထောက်ခံလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် ဒီမှာ ကင်းချူလည်းရှိတယ်! သူလည်း နင့်ကို ဒီမှာ နေစေချင်နေတာ!"

"ဟင်း..." ရှရှီပေ ခဏလောက် တွေဝေကာ ခေါင်းရမ်းလိုက်သည်။ "ကျွန်မ နောက်ကျရင် လုပ်စရာတွေ အများကြီး ရှိသေးတယ် ကျွန်မတို့တူတူနေရင် အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်ဘူး"

ထိုအရာက လျိုမန်ဟုန်ကို စိတ်ပျက်စေသည်။

သူမက ရှရှီပေနှင့် အသက်အရမ်းကြီး ကွာ‌မနေသလိုမျိုး အရမ်းအဆင်ပြေနေသည်။

ရှရှီပေသာ ဒီမှာနေရင် သူမမှာ အဖော်ရှိမည်။

ထိုအချိန် ချောင်ရန်ကျွယ် ထပြောလိုက်သည်။ "တူတူနေဖို့ အဆင်မပြေရင် ဒီပတ်လည်မှာ အခြားအိမ်တွေရှိတယ်မလား?"

လျိုမန်ဟုန် လက်ခုပ်တီးပြီး မျက်လုံးတွေက တောက်ပသွားသည်။

သူမပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ "အနီးနားမှာ ငါ့အိမ်တွေ ရှိသေးတယ် မင်း အနားမှာ နေလို့ရတယ် ငါတို့ အချိန်ရှိတိုင်း စကားပြောလို့ရတယ် မကောင်းဘူးလား?"

"ဝုဖ် ဝုဖ် ဝုဖ်!"

ကင်းချူ သူတို့ပြောနေတာ‌တွေကို သေချာနားမလည်ပေမယ့် သူ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဟောင်လိုက်သည်။

"အစ်မမှာ ဒီနားက အိမ်တွေရှိသေးတယ်?" ရှရှီပေ စူးစမ်းစွာ မေးလိုက်သည်။

သူမ ပထမဝင်လာ‌တုန်းက ဒီအိမ်နေရာက တော်တော်ကောင်းသည်ဟု တွေးမိသည်။

ဤဧရိယာက စက်မှုဗဟိုတွင်တည်ရှိပြီး အိမ်တွေက တော်တော်ဈေးကြီးသည်။ အများစုက အိမ်အများကြီး မပြောနှင့် အိမ်တစ်လုံးကို သူတို့တစ်သက်စာဝင်ငွေဖြင့် မဝယ်နိုင်။

အဝင်အထွက်တွေတွင် လုံခြုံရေးကဒ်ကို ပြရပြီး လုံ‌ခြုံရေးတွေက တင်းကျပ်စွာ စစ်ဆေးသည်။ သူမ ဤနေရာတွင် တကယ်နေပါက သူမ၏ လုံခြုံရေးနှင့် ကိုယ်‌ေရးကိုယ်တာက လုံခြုံသွားပြီ။