ရက်စက်သောနတ်ဘုရားမ

အပိုင်း ၁၉၅

သူတို့အကုန်လုံး ဆွေးနွေးပြီးတော့ ဖန်းယန် တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးရွှဲလဲဖြစ်နေပြီ။

စာချုပ်တွင် မပြည့်စုံတာတွေရှိပေမယ့် စာချုပ်တစ်ခုလုံးအပေါ်ကိုတော့ သက်ရောက်မှုမရှိ။

သူ မသိလိုက်သည်က ရှရှီပေ ထိုပြဿနာသေးသေးလေးတွေကို ရှာနိုင်သည်ကိုပင်။

"မင်း...မင်းတကယ်ပဲ ၁၁တန်းလား? ဥပဒေကျောင်းသူမဟုတ်ဘူးလား?" သူမနေနိုင် မေးလိုက်မိသည်။

"ဒါပေါ့" ရှရှီပေ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ "ကျွန်မ နောက် တစ်ဖြတ်မှာ အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်တက်ရမှာ! ကျွန်မပြောဖူးတယ်မလား? အဲ့အချိန်ကျရင် ကျွန်မစာကိုပဲ အာရုံစိုက်ပြီး တက္ကသိုလ်ဝင်စာမေးပွဲမှာ ပြဿနာမရှိအောင် လုပ်ရမယ်"

သူမ စာလေ့လာရာမှာ စိတ်ပူစရာပေမယ့် စိတ်လျှော့ထား၍လည်းမရ။

"ကျွန်တော် စဉ်းစားနေတာပါ...အထက်တန်းတုန်းက ကျွန်တော် ဘယ်လောက်တောင် တုန်းခဲ့လဲလို့?!" ဖန်းယန်ခေါင်းယမ်းပြီး စိတ်ထိခိုက်စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

အခု အထက်တန်းကျောင်းသားတွေက အရမ်းတော်နေကြပြီလား?!

ကျွမ်းကျင်ရှေ့နေ့တစ်ယောက်တောင်မှ ဤကဲ့သို့ ကျွမ်းကျင် စွမ်းရည်တွေရှိမည်မဟုတ်။

"ပြဿနာမရှိရင် ကျွန်မတို့ စာချုပ်ကို print ပြန်ထုတ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးရအောင်" ရှရှီပေ အပြုံးလေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပြီ!"

ရှရှီပေ၏ ခွန်အားကိုကြည့်ပြီး ဖန်းယန် သူမအပေါ် ပိုပြီး ယုံကြည်ချက်ရှိလာတော့သည်။

သူမက အလှသာရှိပြီး ဦးနှောက်မရှိရင်တော့ သူစိတ်ပူရလိမ့်မည်။ ပြောရရင် ဤလောကတွင် အရှေ့ပိုရောက်ဖို့က IQ လိုအပ်ပေသည်။

သူ အနုပညာရှင်တော်တော်များများ သူတို့ အလုပ်ကို ဖျက်ဆီးခဲ့ပြပုံကို တွေ့ဖူးသည်။

ဖန်းယန် ရှရှီပေကဲ့သို့ ဥပဒေနှင့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေကို ရွတ်ဆိုနိုင်ပြီး အမှားနည်းသည့် IQ ပိုင်ရှင်မျိုးကို စိတ်ပူစရာမလိုပေ။