အပိုင်း (၈) ကျွန်မကို ညစာဝယ်ကျွေး

2.5K 241 0
                                    

အပိုင်း (၈) ကျွန်မကို ညစာဝယ်ကျွေး

“...”

ထိုယောကျ်ားသည် စက္ကန့်အနည်းငယ် နှုတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် သိပ်မဝေးလှသည့်မြေကြီးပေါ်ရှိ သူကျခဲ့သည့်ဖုန်းကို တွေ့သွားလေသည်။ သူသည် စမ်းဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး အဆင်ပြေသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

“အင်း”

“ကျွန်မကို ညစာဝယ်ကျွေး”

သူ့ရှေ့က ထိုမိန်းမသည် ပြန်ပြောလာ၏။

....

“ဟဲ့ ရှင်... ကျွန်မကို ထူပေးပါအုံး”

ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လျှောက်ပြီးနောက် ကုချင်းယွီသည် ချွေးအေးများ ထွက်လာပြီး မူးနောက်နောက် ဖြစ်သွားတော့သည်။ သူမသည် နောက်တစက္ကန့်တွင် နာကျင်မှုကြောင့် သတိလစ်သွားတော့မည်ဟု ခံစားလိုက်ရ၏။

သေလိုက်ပါတော့ ဒီဒူးက ဘာလို့ အဲလောက်နာနေရတာလဲဟယ်...

သူမသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့သောကြောင့် လုံးဝမဟုတ်ပေ။ သူမသည် သည်အရာထက် ဆယ်ဆပိုပြင်းထန်သည့် ဒဏ်ရာများကိုလည်း ခံစားခဲ့ဖူး၏။ ထိုအချိန်က နာကျင်မှုသည် သူမအပြုံးကို ပျော်ရွှင်တည်ငြိမ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သော်လည်း သည်ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ဖြင့် နာကျင်မှုကို အလွန်ဆတ်ဆတ်ထိမခံပေ။ သူမ၏ဒူးမှနာကျင်မှုသည် အာရုံကြောအားလုံးသို့ ပျံ့သွားပြီး သူမလှမ်းလိုက်သည့် ခြေလှမ်းတိုင်းတွင် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အပ်ပေါင်းများစွာဖြင့် ထိုးစိုက်နေသလို ခံစားနေရတော့သည်။

ထို့ကြောင့် သူမသည် သူမထက် ပိုထိခိုက်ထားသည်ထိုယောက်ျားဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

အနည်းဆုံးတော့...

သူ့ခြေထောက်တွေက ဒဏ်ရာမရထားလေဘူး။

မူရွှမ်ချင်သည် တောင့်တင်းသွားတော့သည်။ သူသည် တခြားလူသားများနှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိတွေ့မှု လုပ်ရသည်ကို မကြိုက်ပေ။ သူ၏တော်တော် အေးစက်စက် အကျင့်စရိုက်အပြင် နောက်ထပ်အရေးကြီးသည့်အကြောင်းအရင်းကရှိနေ၏။

အကြီးဆုံးမမလေးက မူမမှန်Where stories live. Discover now