🍂آیهان🍂
وقتی به خونه رسیدیم انگار مادر و پدر از آزادیم خبر نداشتن که توی حیاط منتظرم نبودن!
آیکان خودش در رو باز کرد و تاکید داشت آروم وارد خونه بشیم تا سوپرایزشون کنه.
خندیدم به حرکت قشنگش و خب خیلی دوست داشت همیشه مادر رو سوپرایز خوشحال کنه.
پشت در خونه که رسیدیم در زد و وارد شد و به گفت از حیاط پشتی وارد خونه بشم.
وقتی از حیاط پشتی و درش عبور کردم و وارد عمارت شدم.
پشت دیواری قائم شدم.
انگار توی حال بودن که صداشون اینقدر نزدیک بود و آیکان با روی خوبی حال هر دوشون رو پرسید.
مادر بیحال بود و حتی لباش روب زور تکون داد تا جواب خوبمی رو بده!
پدر هم تعریفی نداشت!
بغضی با عشق توی گلوم نشست.
میخواستم محکم بغلشون کنم.
اونقدری برام ارزش داشتن که جونمم رو براشثن فدا میکردم!
آیکان وقتی گفت خبر خوبی داره مادر نزاشت و برداشت و از جاش بلند شد و گفت:
آیهانم...پسرم قراره آزاد بشه دیگه؟!مگه نه؟!
آیکان وقتی بیقراریش رو دید تایید کرد و گفت:
همینجاست مادر...یکم فقط باهاش فاصله داریم!
مادر بیقرار چشم به اطراف چرخوند و وقتی چیزی ندید به بازوی آیکان چنگ زد و گفت:
کجاست پسر؟!بگو بیاد دلم بوییدن تنش رو میخواد...میخوام...هق...لبخندهاش رو ببینم...هق...دلم تنگه...
پدر مادر رو بغل کرد تا آرومش کنه.
وقتی کمی از پشت دیوار بیرون اومدم آیکان با دست اشاره داد که بیام.
مادر توی آغوش پدر اشک میریخت و پشتش بهم بود.
پدر با دیدنم لبخند گرمی زد و دم گوش مادر لب زد:
به نظرم دیگه میتونی به خواسته ات برسی عزیزم...فقط کافیه دیگه گریه نکنی و چشات رو باز کنی!
مادر با شنیدن حرف های پدر یهو از آغوشش بیرون اومد و برگشت سمتم.
حتی یه ثانیه هم مکث نکرد و اومد جلو و محکم بغلم کرد.
از دو طرف صورتم گرفت و روی پیشونیم رو بوسید و اشک هایی که روی صورتم میچکید رو پام کرد.
دست سمت صورتش بردمو با نوازش اشک هاش رو پاک کردم که دستی به مو هام کشید و گفت:
حرف بزن مادر...هق...حرف بزن صدای خوشگلت رو بشنوه مادر...هق...قربون شکل ماهت بشم...هق...دورت بگردم...
دستش رو گرفتم و محکم بوسیدم و لب زدم:
اینجوری بیقراری نکن مادر...نمیتونم دووم بیارم...قلبم درد میگیره...
از دو طرف صورتم گرفت و خیره به چشام لب زد:
ته تغاری قلبمی چجوری از نبودنت قرار داشته باشم؟!آیهانم نباشی نیستم...نخواه که باشم!
