🌚اردلان🌚
نزاشتم با این وضعش بیشتر از این سر و پا بمونه و دستش رو انداختم دور گردنم و از پهلوش گرفتم و سمت ماشین بردمش و روی صندلی جلو نشوندمش.
دستش رو روی قفسه ی سینه اش گذاشت و صورتش جمع شد.
بی توجه به این توی خیابونیم لبام رو روی سینه ی چپش گذاشتم و بوسیدم و لب زدم:
قربون قلب مریضت بشم...
روی صورتش رو نوازش کردم و خیره به چشای زمردی و نگینی سبزش لب زدم:
دیگه گریه نکن عروسکم...باشه؟!
لبخندی بی حالی زد و دست روی دستم گذاشت و لب زد:
چشم...سرفه...
یهو سرفه ای کرد که سریع پست فرمون نشستم و گفتم:
الآن میرم داروخونه و قرص هات رو میگیریم...
میون حرفم دست روی دستم گذاشت و گفت:
نه خب توی خونه توی کشوی اتاقم هست...سرفه...
نگران نگاهش کردم و گفتم:
پس کلید خونهتون رو بده میریم و سریع میارمشون...هوم؟!
تایید کرد و شرم زده نگاهم کرد و کلید رو کف دستم گذاشت.
خنده ای کردم و روی پیشونیش رو بوسیدم و گفتم:
قربون نگاه های خوشگلت بشم...نمیگی اینجوری به اردلان نگاه کنم قلب اونم درد میگیره و فشرده میشه؟!
خندید و میون خنده اش دوباره دست روی قلبش گذاشت و صورتش از درد جمع شد.
با دلهوره دستش رو کنار زدم و دستم رو روی قفسه ی سینه اش گذاشتم و آروم ماساژش دادم و گفتم:
بعد اینکه قرص هات رو آوردم میریم بیمارستان...باشه؟!
سری تکون داد و گفت:
هر چی تو بگی عزیزم!
روی موهاش رو نوازش کردم و لب زدم:
قربونت برم...قنده عسل اردلان!
