🍁آیکان🍁
پشت پنجره به مغازه اش چشم دوخته بودم.
اونقدری غرق نگاهش بودم که نفهمیدم کی بچه ها اومدن و سر و صداشون کل واحد رو برداشت!
اردلان زد رو دوشم و گفت:
کجایی داداش بچه ها اومدن!
آرزو اومد سمتم و مشتی به بازوم زد و گفت:
چطوری داداشی عاشقم؟!
لبخندی بهش زدم و یه آن بغلش کردم که خیلی مهربون روی شونه ام رو بوسید و روی موهام رو نوازش کرد و گفت:
خسته ای؟!
سری تکون دادم که کمی ازم فاصله گرفت و گفت:
اگه میخوای به اون چیز بزرگ و طلایی زندگیت برسی باید تا آخرین توانت وایسی...من و بچه ها کنارتیم!
سامان اومد سمتمون و دست انداخت دور شونه هام و گفت:
غمت نباشه داداشم عین یه کوه وایسادم پات!
اردلان مشتی به کمرم زد و ادای سامان رو درآورد و گفت:
غمت نباشه داداش حسین آقا نخواست من به جاش پیشکشت میشم!
به حرفش خندیدیم و برگشتم سمتش و دمپاییم رو سمتش پرت کردم که دویید سمت آشپزخونه.
جواد روی مبل لش کرد و گفت:
برنامه ی بعدیتون چیه؟!اینکه هی بیاییم اینجا و بریم زیاد جواب نمیده ها!
سامان سر تکون داد و آرزو گفت:
باید یه کار اساسی کنیم که اگه غیرت و عشقی درکار باشه یه راست از توش بریزه بیرون!
