33 - Hasta

302 8 47
                                    

Anıl'ın odasını bir süre karıştırdıktan sonra sıkılıp koltuğuna oturmuştum. Bacaklarımı masasına uzatıp iyice yayıldım.

Bilgisayarını açtım ve Spotify'a girdim.

Nil Karaibrahimgil - Resmen Aşığım

Sanki o putmuş gibi
Hayat sırf buymuş gibi
Hem aç hem tokmuş gibi
Hem var hem yokmuş gibi
Ben ona resmen aşığım

Bağırarak şarkıya eşlik ederken Anıl'ın tahta kalemini mikrofon gibi tutuyordum.

Onu benden almasınlar
Bize bulaşmasınlar
Arayıp sormasınlar
Kıskandırıp durmasınlar
Ben ona resmen aşığım

Odanın kapısı açıldı ve Anıl'ın şaşkın bakışlarıyla karşılaştım. Kapıyı kapatıp içeri geçti ve ceketini askıya astı.

"Sesin dışarıya kadar geliyor." dediğinde kahkaha attım. Ayağa kalktım ve etrafımda dönerek şarkıya eşlik etmeye devam ettim.

Hem ilk hem sonmuş gibi
En güzeli oymuş gibi
Bunca yıl beklemiş gibi
Beklediğime değmiş gibi
Ben ona resmen aşığım

Anıl kalktığım koltuğa oturup gülmemeye çalışırken ajandasını kontrol etti. Arkasına geçip kollarımı boynuna dolayarak çenemi omzuna yasladım.

Şeytanla bir olmuş gibi
Küt diye gidecek gibi
Her yöne sapacak
Ne yap desen yapacak gibi
Ben ona resmen aşığım

"Altı danışan var bugün. İlki yirmi dakika sonra." dedi bıkkınca. Ajandasını kapattı ve sesli bir nefes verdi. Bilgisayarına doğru uzanıp şarkıyı kapattım ve yandan dolanarak kucağına oturdum. Bacaklarımı sandalyenin kol koyma yerinden sarkıtıp başımı omzuna koydum. Güldü. "Erken uyandın tabi..."

"Sen her sabah nasıl kalkıyorsun ya?!" Elini belimde gezdirdi.

"Sabah sabah şarkı söyleyip dans eden kız mı söylüyor bunu?" dedi gülerek. Burnumu boynuna sürttüm.

"Parfümünü mü değiştirdin?" diye sordum. Kokusunu tekrar burnuma çektim.

"Evet. Beğenmedin mi?" Boynuna dudaklarımı bastırdım.

"Bayıldım." Gülümsedi.

"Danışan birazdan burada olur."

"Hı hı."

"Bütün günümü bu şekilde geçirebilirim, biliyorsun... ama-"

"Tamam Anıl." diye mırıldandım. "Gidiyorum."

"Fazla uzaklaşma." Yanağımı öptü. Başımı salladım.

"İyi seanslar." Kucağından kalkıp üzerimi düzelttim ve el sallayarak odadan çıktım.

"Kimleri görüyorum?" Gökalp'in sesini duymamla arkamı döndüm ve gülümsedim. Birkaç adım atıp yaklaştığında kısaca sarıldık. "Nerelerdeydin? Son seansa gelmedin."

"Ah... Hastaydım biraz. Kusura bakma." Gülümsedi.

"Terapistine yalan söylemeni tavsiye etmem."

"Psikologlardan nefret ettiğimi söylemiş miydim?" dediğimde küçük bir kahkaha attı. Ben de güldüm. "Birkaç patlama yaşadım. Psikiyatriste gitmem gerekti. İlaç kullanmaya başladım." Kaşları havalandı.

"Ne kullanıyorsun?" Çantamı açıp içinden ilaçlarımı çıkardım ve Gökalp'e uzattım. Kısa bir süre bakıp tekrar bana verdi.

"Üzgünüm... Beklemiyordum." Kaşlarım çatıldı.

KOMŞU ÇOCUKWhere stories live. Discover now