KOMŞU ÇOCUK

156 - Bu Kalp Seni Unutur Mu?

"Sen çok şımardın ama..." dedi Karan kaşlarını çatmaya çalışırken. "Çok şımardın. Başa çıkamıyorum ben seninle." Kıkır kıkır gülüyordum ben de. Bir yandan da dudaklarımla eme eme boynuna kalp çizmeye çalışıyordum.

"Aşkım ama kalk hadi." dedim mızmız bir tonda. "Hadi... Kutlama yapmamız gerek ama uyuyorsun saatlerdir!"

"Yavrum kimseye söylemeyelim dedik, nasıl kutlayacağız?" dedi gözlerini bile açmadan. Biraz daha sokuldum boynuna uykusunu açmak için.

"Ya! İkimiz kutlayacağız zaten... Hadi!"

"Defne... Bebeğim... Birkaç saat daha." Sarıldı bana. Kıpraşmayayım diye bedenimi kollarının arasına hapsetti ve öyle uyumaya devam etti.

"İnanamıyorum sana Karan..." diye mırıldandım. "Silah zoruyla evlendiriyorlar sanki seni... Bu kadar da isteksiz olunmaz yani-" Bu sefer gözlerini açmıştı ve bana sitem dolu bakışlar atıyordu.

"Nasıl oraya bağladın ya?!" diye çıkıştı. Omuz silktim.

"Bağladım işte!"

"Defne... Ben dün gece heyecandan uyuyamadım biliyor musun? Hiç uyuyamadım hem de... Bütün gece seni izledim, evin içinde voltalar attım, salonda prova yaptım... Bütün ihtimalleri düşünmekten kafayı yedim."

"Gerçekten mi?" dedim mırıltıyla.

"Gerçekten..."

"Ne düşündün mesela?" derken sakallarını okşuyordum.

"Hayır dersen ne yaparım diye düşündüm. Mahvetti bu ihtimal beni."

"Aşk olsun Karan! Ben sana hiç hayır der miyim?!" dediğimde kocaman sırıttı.

"Değil mi ya?" dedi alayla. "Nasıl düşünürüm ben bunu, hiç hayır demezsin bana."

"Demem tabi, ne zaman dedim?!" Koca bir kahkaha koptu boğazından.

"Ben başka dünyada mı yaşıyorum acaba ya..." dedi gülerek. İyice kendisine çekti beni. Saçlarımdan öptü. "Hadi uyuyalım biraz. Sonra da kalkar kutlarız. Tamam mı?" derken yumuşacıktı sesi. Hipnoz ediyordu beni. Başımı salladım. Dudaklarımdan öpüp kapattı gözlerini. Saniyeler içinde uykuya daldı. Ben de güzel yüzünü izlemeye başladım. Sakallarını sevdim usul usul. Dakikaları saydım. Geçmek bilmiyordu ki! Üç buçuk dakika olmuştu ve ben çok özlemiştim. Uyusam daha çabuk biterdi bu işkence ama hiç uykum yoktu! Ofladım, pufladım. Karan'ı uyandırmamaya özen göstererek bir dizi açtım kendime. Taktım kulaklıklarımı. Ama gözüm sürekli Karan'a ve bana taktığı yüzüğe kaydığından bu yöntem de işe yaramadı.

O sırada çaldı telefonum. Hemen kıstım sesini. Anıl arıyordu. Kapattım. Mesaj attım.

Anıl.
Şu anda konuşamam.
Karan uyuyor.

Beş dakika?
Başka odaya geçsen...

Çıkamıyorum kollarının arasından.
Uyanır çıkarsam.

Peki.
Tamam...
Nasılsın?

İyiyim, sen?

İyi değilim.
Aklım sende kaldı.
Uyuyamıyorum...
Rahat bir nefes bile alamıyorum.

İyiyim ya ben.
Endişelenecek bir şey yok.

Her şeyi anlat bana Defne.
Her şeyi!
Nasıl endişelenecek bir şey yok?!
Ben aklımı kaçırmak üzereyim.