KOMŞU ÇOCUK

37 - Sürpriz

1 Hafta Sonra

Kapının çalmasıyla oturduğum yerden kalktım ve koridorda ilerledim. Kapıyı açtığımda Anıl'ın gülen yüzüyle karşılaştım.

"Sana bir sürprizim var." dedi anında. Kaşlarım havalandı. Kravatından tuttum ve hafifçe kendime doğru çekiştirdim.

"Bırak şimdi sürprizi..." dedim gülerek dudaklarına doğru yaklaşırken.

"Defne, dur!" Beni hafifçe itip boğazını temizlediğinde kaşlarım çatıldı. Eliyle yan tarafa doğru bir işaret yaptı.

"Ne oluyor, Anıl-" dememe kalmadan önümde beliren küçük bedene şaşkınlıkla baktım. "Yağmur!" Hızla eğilip Yağmur'u sıkıca kollarımın arasına aldım.

"Defne Abla seni çok özledim!"

"Ben de seni çok özledim!" Yanaklarına kocaman öpücükler kondurdum.

"Hadi çocuklar içeri geçelim." dedi Anıl, gülerek. Dil çıkardım. Yağmur ayakkabılarını çıkarıp koşarak içeri geçtiğinde güldüm.

"Teşekkür ederim..." dedim Anıl'a. Gülümsedi. İçeri geçeceği sırada yakasından tutup dudaklarına hızlı bir öpücük kondurdum. "Çocuğun yanında olmaz şimdi..." Göz ucuyla içeri doğru bakıp beni hafifçe ittirerek vestiyere yasladı.

"O zaman..." diye fısıldadı dudaklarıma kapanmadan önce.

"Defne Abla!" Yağmur'un bana seslenmesiyle Anıl'ı ittim ve dolapla arasından çıkıp içeri doğru ilerledim. Kanepede oturan Yağmur'un yanına geçtim. Saçlarını okşadım. "Acıktım ben..." dediğinde gülümsedim.

"Ne istersin?"

"Pizza!" Heyecanla konuştu.

Anıl üzerini değiştirmiş bir şekilde salona gelip Yağmur'un diğer yanına oturdu.

"Anıl abisi bize pizza söyler misin?" dedim şirince gülümseyerek.

"Hay hay... Başka bir isteğiniz?"

"Bir de sufle!" dedim Yağmur'unkine benzer bir heyecanla. Anıl gülerek başını salladı ve telefonunu çıkarıp bir numarayı tuşladı.

Siparişlerimizi verdikten sonra beklemeye başladık.

"Anlatın bakalım, kaçırdın mı çocuğu?" dedim gülerek. Yağmur küçük bir kahkaha attı.

"Annemin haberi var! Anıl Abi'yi çok seviyor zaten..." Kaşlarım havalandı.

"Nasıl yani?"

"Anıl Abi hep arıyor beni, yanıma da geliyor... Sen hiç gelmiyorsun." Dudaklarını büzdü. Şaşkın bakışlarım Anıl'ı hedef aldı. Mahcup bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Bana neden-"

"Sonra." dedi net bir ifadeyle. Başımı salladım.

"Aa! Annemle seçtiğin yüzüğü almışsın! Çok güzel olmuş!" Yağmur'un gözleri yüzük takılı elimdeyken bilinmezlik karşısında kendimi daha da rahatsız hissediyordum. "Ne zaman evleneceksiniz?"

"Bilmiyorum..." dedim dalgın bir ifadeyle.

"Okan Abi ne yapıyor? Bulmuş mu onu senden daha çok sevecek birini?" Yağmur heyecanla konuşurken içimin sızladığını bilmiyordu. Masmavi gözlerine baktım.

"Bilmiyorum."

"Yağmur'cum Okan abin hakkında ne konuşmuştuk?" dedi Anıl uyarıcı bir tonda.

"Ama Defne Abla iyileşmiş... Ağlamaz ki. Ağlar mısın?" Gözlerini ağlayıp ağlamayacağımı anlamak için gözlerime diktiğinde güldüm.

"Ağlamam..."