Aras.
"Şu telefonunu ya kapat ya da pencereden aşağı mı atıyorsun ne yapıyorsan hemen yap Aras!" diye bağıran bir sesle gözlerimi aralamıştım. "Bu da kafa ama ya!"
"Ne oluyor ya... Sabah sabah?" diye mırıldandım gözlerimi ovuştururken.
"Karan mıdır nedir her kimse cidden bulup bir kaşık suda boğacağım! İçip içip salonuma sızmayı da kes artık!"
"Ne Karan'ı ya..."
"ARAS ŞU TELEFONU SUSTUR!"
"TAMAM BE KIZIM! BİR CIRLAMAYI KES GÖZÜNÜ SEVEYİM! UYKUNU SİKEYİM ŞEBNEM YA, SIÇTIN AĞZIMA GÖZÜM AÇILMADI DAHA!"
Kafama yediğim yastıkla birden doğrulmuştum. Şebnem'in öfke dolu bakışları beni karşılayan ilk şey olmuştu.
"Ne var, ne?!" dediğimde yerdeki telefonumu alıp kucağıma fırlatmış ve salondan çıkmıştı.
Telefon zil sesimi algılamam birkaç saniye sürmüştü. Karan arıyordu.
Zihnim hızla Defne'ye bir şey olma ihtimalleriyle dolarken korkuyla çağrıyı yanıtlamıştım.
"Karan?"
"Amca!" Bulut'un heyecanlı sesi kulaklarıma dolduğunda hızla kanepeden kalktım ve odanın içinde volta atmaya başladım.
"Amcacım... Bulut'um... Ne oldu? İyi misin sen? Annen nerede bir tanem-"
"Amca neredesin sen? Ben çok özledim seni! Annemin telefonundan da aradım ama açmadın hiç! Çok özledim seni!" Sesi titremeye başladığında gözlerimi sımsıkı kapatmıştım.
"Ben de seni çok özledim aslanım... Çok... Çok meşgulüm Bulut. O yüzden... Ben-"
"Hiç mi vaktin yok?"
"Hiç yok..."
"Ama ben çok özledim seni..."
"Çok üzgünüm bir tanem... Ben-"
"Küstüm sana!" diye bağırdı birden.
"Küsme... Küsme ne olur. Ben... Göreceğim seni, tamam mı? Karan Abi'n yanında mı?"
"I-ıh! Annemle salondalar. İzinsiz aldım telefonu... Annem seni aramama izin vermiyor çünkü..."
"Annen iyi mi? Nasılsınız? Her şey yolunda mı?"
"İyiyiz... Annem bana matematik öğretmeye başladı! Karan Abi'm de hastaneye gitmediği zamanlar bana piyano çalmayı öğretiyor! Ama bütün tuşlara yetişemiyorum daha! Çok zor! Ama Karan Abi'm çok güzel çalıyor!"
"Annen... O ne yapıyor?"
"Çok iyi! Dün Karan Abi'nin arkadaşlarıyla oyun oynadık, film izledik! Çok eğlendik!" Derin bir nefes alıp başımı geriye doğru atmıştım.
"Bol bol Karan'lasınız yani?" diye mırıldandım.
"Evet! Annem iş bulunca kendi evimize geçecekmişiz! Ama ben Karan Abi'yle yaşamayı çok sevdim amca! Çok keyifli!"
"Bir dakika... BİR DAKİKA, NE?!" Kendimi tutamayıp bağırdığımda birkaç saniyelik sessizlik olmuştu. "Bulut! Siz... Siz Karan'la mı yaşıyorsunuz?!"
"Evet... Annem söylemedi mi sana?"
"Annen neden iş arıyor Bulut, annenin işi var zaten!" Salonun içinde attığım voltalar hızlanmıştı.
"I-ıh... Yokmuş. Kovmuşlar onu."
"Ya sokayım böyle işe ben! Ne demek kovmuşlar?!"
"Amca... Annem çağırıyor... Kapatmam lazım benim-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOMŞU ÇOCUK
Romance''Bu aptal kalbim, aptal bedenim, aptal ruhum... Sadece seni istiyor. Söz geçiremiyorum... Bir kadında sevmediğim ne varsa... Hepsi sende var. Şımarıksın, nazlısın, çocuk gibisin. Aklın bir karış havada... Dengesizsin. Ne istediğini bilmiyorsun, her...
