Yolun yarısında bulduğum ve hep yanımda olan güzel kalpli okuruma ithafen (hayır kafama silah dayamadı bu bölümü yazmam için) thezc_
Ve oy ve yorumlarıyla beni çok mutlu eden hepinize gelsin! sonbirkez11 BeyHiveSey777 spaydirmenimben stellacom1 azehranurr andicayten123 snm_yldrm00
Sizi seviyorum. Kocaman öpücükler.
●●●
"Ama ben dedim ona... Senin gibi bir sadiste, dedim! Oğlumu aslaaaa-"
"Şşh..." Elini bağırdığının farkında olmayan kadının ağzına kapattı Okan yavaşça. "Gel güzelim... Üç basamak kaldı, hadi."
"Bon çok yoroldom."
"Biliyorum Defne... Hadi bak iki basamak-"
"I-ıh!" dedi ağzındaki eli çekip parlayan yeşil gözlerini Okan'ın mavilerine dikerek. "Çok yoruldum..." diye tekrarladı, yılların yorgunluğundan bahsediyordu. "Muğla'ya gittiğim gün küsmeyip hemen yanıma gelmeliydin..."
"Defne-"
"Anıl'a aşık olmama izin vermemeliydin." derken gözleri yaşlarla doldu Defne'nin.
"Bana olan aşkının o kadar zayıf olması benim suçum değildi." dedi Okan da. Gerçekten bu konuşmayı yapacaklar mıydı? Yıllar önce kapanan eski püskü defteri açmak istiyorlar mıydı gerçekten? Ne kazandıracaktı bu tartışma onlara? Neydi onları ani bir serzenişe iten? "Yanında değildim diye sönüp gitmemeliydi hemen-"
"Hemen gitmedi ki." derken kısık çıktı kadının sesi. Son basamakları da çıktılar yavaşça. Defne sarhoştu. Okan'sa çakırkeyif. "Anıl zorla söküp aldı içimden... Ama sen yanımda olsaydın-"
"Asıl sen benim yanımda olmalıydın!" diye çıkıştı Okan.
"Ben bebeğimi kaybetmiştim!"
"BİZİM bebeğimiz! Ben de bebeğimi kaybetmiştim! Babam yüzünden! Yanımda olmalıydın, bir arada olmalıydık!"
"Yapamadım işte! Kalamadım İstanbul'da! Ama sen de gelmedin-"
"Beni sen bırakıp gittin! Gelmemi bekleyemezsin!"
"Gelseydin böyle olmazdı..."
"Gelseydim de böyle olurdu! Gelseydim de Anıl'ı seçerdin sen! Hep onu seçtin!"
"Hayır, öyle olmadı-"
"Bana yaptıklarınızı unuttun mu?! Beni nasıl kandırdığınızı-"
"Üzülme diyeydi-"
"Sağ ol! Hiç üzülmedim gerçekten!"
Eve girdiler ama bunu fark etmediler bile. Okan gömleğinin düğmelerini öfkeyle çözerken Defne de ayakkabılarını çıkarmaya çalışıyordu.
"Bırak! Düşeceksin!" dedi adam tek ayağı üzerinde durmaya çalışan kadına. Hemen önünde eğildi ve bilekten bağlamalı topuklularını çıkardı. Doğrulduğundaysa yanında küçücük kalmıştı kadın.
"Bakma yukardan!" dedi Defne sitemle. "Korkunç oluyorsun! Geri giydir ayakkabılarımı-" Öfkesinin yarısı o an toz bulutu olup havaya karışmıştı. Gülümsemişti adam.
YOU ARE READING
KOMŞU ÇOCUK
Romance''Bu aptal kalbim, aptal bedenim, aptal ruhum... Sadece seni istiyor. Söz geçiremiyorum... Bir kadında sevmediğim ne varsa... Hepsi sende var. Şımarıksın, nazlısın, çocuk gibisin. Aklın bir karış havada... Dengesizsin. Ne istediğini bilmiyorsun, her...
