KOMŞU ÇOCUK

105 - Abi & Kardeş

tuanacanver 'e desteği ve güzel yorumları için teşekkürler♥︎

İyi okumalar!

●●●

On yıl önce olduğu gibi, bütün evi inleten müziğimi açmış ve yatağıma uzanmıştım.

Yaklaşık üç saattir tavanımı izliyordum.

Yirmi beş yaşındaydım.

Hayatımın büyük bir kısmını evimden uzakta, başka şehirlerde hatta başka ülkelerde geçirmiştim.

Koca adam oldum dediğim bu günlerde, annem Nil Ulubey... Sevgilimle görüşmeme izin vermiyordu.

Evden dışarı çıkmamın ve sevgilimle görüşmemin engellendiği dördüncü günde sinirden ağlıyordum.

Bu trajikomik hayatı kesinlikle ben seçmemiştim.

Annem kalbimde sorun olduğunu öğrendiği andan itibaren inanılmaz derecede dramatik sahneler sergilemişti.

Bir kendini yerden yere atmadığı kalmıştı.

Babamsa abimin anlattıkları karşısında yalnızca gülümsemişti.

Kafayı yemiş olmalıydı.

Herkesten ve her şeyden bıkmıştım.

Sadece ve sadece Defne'yi istiyordum.

Abim burada kalma süremi bir ay uzattığında her saniyemi Defne'yle geçireceğimi düşünmüştüm.

Ergenlik odamda değil.

Tavandaki bulutlar bana bütün geçmişimi hatırlatıyordu.

Tavanımdaki gökyüzü resminin aynısını Defne'nin odasına da yapmıştım.

Belki de yalnızca beni anlamasını istemiştim.

Kendi tavanımın bulutlarından bazılarını griye boyamıştım... Her kırıldığım an için bir gri bulut.

Geriye yalnızca bir tane beyaz bulut kalmıştı.

Odamın kapısı açıldığında da gözlerimi o beyaz buluttan çekememiştim.

"Anıl-"

"Abi telefonumu getir lütfen." diye mırıldandım.

Abim hiçbir şey söylemeden müziği kapattı.

"Annem sakladı... Valla bilmiyorum."

"Kendi telefonunu ver o zaman." Yatakta yanıma oturmuştu. Yavaşça doğruldum ve gözlerine baktım.

"Ağladın mı lan sen?" dedi şaşkınca.

"Abi bak ben çok sıkıldım bu durumdan. Dört gün oldu! Çocuk muyum ben?! Beni salsın artık!" Abim saçlarımı karıştırdığında sinirle ofladım.

"Oğlum... Valla... Üzgünüm ama annem Defne'den nefret ediyor lan."

"Bana ne ya?! Ediyorsa etsin! Benim Defne'yi görmem lazım!"

"Salmayacak seni... Belli yani. Onu suçluyor Anıl."

"Ne?!" dedim dehşet içinde.

"Defne'yi suçluyor... Ondan sonra böyle oldun diye... Gördüğü yerde doğrayacak kızı."

"GENETİK AMINA KOYAYIM! GENETİK! DELİ Mİ BU KADIN?!" diye bağırdım sinirle.

"Ben de öyle dedim ama... Dinlemiyor."