Aras güne ısrarla çalan telefonunun sesiyle başlamıştı. Gözlerini yavaşça araladı ve kendine gelmeye çalıştı. Odasının henüz tamamen aydınlanmadığını fark ettiğinde kaşları çatıldı. Telefonunu eline aldı ve saati kontrol etmek isterken ekranda yazan kardeşinin ismiyle donakaldı.
Anıl'ın adı birden ayılmasına ve yataktan kalkmasına sebep olmuştu.
"Alo?" dedi uykudan yeni uyanmasının etkisiyle boğuk çıkan bir sesle. "Anıl?"
"Abi... Nasılsın? Uyandırdım mı?"
"Evet de... Şey... Sorun yok abim... İyi misin sen?"
"İyiyim. Olabildiğince işte." Derin bir nefes aldığını işitti Aras. "Nasıl gidiyor, neler yapıyorsun?"
"Oğlum... Sabahın altısında bunun için aramadın herhalde? Sesin de bir bozuk geliyor senin hayırdır? Ne oldu, anlat bana?"
"Abi... İyi değilim ben ya. Kafam bozuk biraz."
"Geleyim mi yanına?" Aras'ın cümlesiyle gülmüştü Anıl.
"He gel abi. On üç saat uçuver bir zahmet."
"Lan bak kötüysen gelirim, iddalaşma benimle." dedi Aras da gülerek.
"Eyvallah." dedi Anıl da yumuşacık bir sesle. Abisi tarafından önemsenmek hoşuna gitmişti.
"Anlat derdini yavrum, çözelim."
Derin bir nefes daha aldı Anıl. Ne diyeceğini çok bilemiyor ve üstüne de oldukça çekiniyordu.
"Abi... Şey nasıl? İyi mi?" diye mırıldandığında Aras'ın kaşları çatıldı.
"Ne abim?"
"Şey işte... Nasıl? Öyle... Haberin var mı yani?"
"Anlamıyorum Anıl. Ne diyorsun? Neyden haberim var mı?"
"Eski... sevgilimden. Nişanlım. Eski."
Bir süre iki taraftan da hiç ses çıkmadı. Aras, Anıl'ın Defne'yi sormasının şaşkınlığını yaşıyordu. Biraz da gerilmişti kabul etmesi gerekirse. Nefes almak zor gelmişti o an.
"İ-İyi... Abim. Nasıl olsun... İyi yani."
"Hamile mi?" deyiverdi Anıl kendini tutamayarak. Aras cevap veremeden devam etti. "Hamileyse söyle lütfen, çekinme. Ben... Ben sadece... Bıktım. Anlıyor musun? Her gece rüyama girmesinden bıktım. Kurtulmam gerekiyor bu sikik durumdan. Kocaman karnını da alıp rüyalarımdan siktir olup gidebilir mi rica etsem? Hayır yani bu haberi neden ben almak zorundayım, onu da anlamadım! Beni ilgilendiren bir durum da değil ayrıca! Yani... Yuh yani! Çıkan rüyalar görmekle ilgili problemim yoktu şu zamana kadar ama elalemin hayatı da beni ilgilendirmez! Haksız mıyım abi?! Görmek istemiyorum! Hamile mi? Söylesene, belki doğruladığında biter bu işkence."
Aras birkaç saniye şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi.
"Hamile falan değil. Nereden çıktı o?" diye mırıldandı en sonunda.
"Emin misin?" Anıl'ın sesine karışan bir parça rahatlama Aras'ın kalbini sızlatmıştı.
"Eminim Anıl. Defne hamile değil."
"O zaman neden rüyama giriyor sürekli... Hamile haliyle giriyor. Girmesin."
"Tamam söylerim ben." dedi Aras gülmeye çalışarak.
"Abi... Bir şey daha soracağım sana."
"Sor abim."
"Sence... Eda'ya evlenme teklifi etmeli miyim?" Defne'yle ilgili konuşmalarının hemen ardından Anıl'ın bu soruyu sorması abisini afallatmıştı.
YOU ARE READING
KOMŞU ÇOCUK
Romance''Bu aptal kalbim, aptal bedenim, aptal ruhum... Sadece seni istiyor. Söz geçiremiyorum... Bir kadında sevmediğim ne varsa... Hepsi sende var. Şımarıksın, nazlısın, çocuk gibisin. Aklın bir karış havada... Dengesizsin. Ne istediğini bilmiyorsun, her...
