125 - Kalbe Yerleşen Kadın

167 7 0
                                    

Defne,

Günaydın.

Sanırım bugün... Neredeyse altı yıl süren serüvenimizin kritik noktalarından birine geldik. Sen ve biricik yeğenim Bulut bana hayatımın en güzel günlerini yaşattınız. Ancak aynı zamanda en zorlandığım dönem oldu bu... Zaten biliyorsun ve biz bunları defalarca kez konuştuk. Aynı konuları açıp başını şişirmek, seni incitmek istemiyorum. Sana çok şey borçluyum. Birbirimizden güç alarak birçok şeyin üstesinden geldik ve senin de dediğin gibi eşsiz bir bağ kurduk.

Her ne kadar aramızdaki eşsiz bağ yıllar boyunca bana güç vermiş ve beni mutlu etmiş olsa da, son zamanlarda yoğun olarak hissettiğim şey o bağın boğazımda bir düğüm olduğuydu. Boğazımda bir düğüm, omuzlarımda bir yük ve göğsümde tarifsiz bir sızı.

Seni suçlamıyorum. Ki zaten sen suçlanabilecek en son kişi bile değilsin. Yorgunluğumun sebebi tamamen benim özgür irademle yaptığım seçimler ve engel olamadığım bazı durumlar.

Aramızdaki bu bağın bizim dışımızdaki insanların da ayağına dolandığını gördüm ayrıca. Sen de gördün, biliyorum. Bu konuda bir kez olsun ağzını açmış olmasan da farkındasın. Başta abin Yavuz olmak üzere hemen her sevdiğinden seni koparan bir bağ. Elif, Mert, Okan, Barış ve daha nicesi... Ben bu yükün altında eziliyorum Defne. Eziliyorum ve daha fazla taşıyamıyorum.

Dün gece bahsettiğim kadın... Şebnem. O bana iyi gelen tek şey. Yüküme ortak olan ve beni mutlu eden... Onu seviyorum. Ve seninle bu aramızdaki şey... Bağ... Onu da rahatsız ediyor. Benden uzaklaşmasını istemiyorum. Ona değer veriyorum Defne... Beni anlayacağını biliyorum.

Bir süre görüşmememiz gerektiğini düşünüyorum.

Bu bir veda değil... Ama bir ara. Belki de yeni bir soluk. İkimiz için de... Arkadaşlarına dön Defne. Seni bensiz çok seviyorlar ve çok özlüyorlar. Onlarla yüzleşmekten korkma çünkü sen yanlış bir şey yapmadın.

Zarfın içindeki kart senin. Hesabıma sınırsız erişim hakkın var. Dilediğin gibi kullan, sakın çekinme. Bulut'un istediği ne varsa... Onun için... Kendin için ne gerekiyorsa. Sınırsız Defne. Ne olur kullan bunu. Ulubey ailesinden olduğunuzu unutma...

Ve sakın korkma, zamanı geldiğinde... Anıl'la yüzleşmen gerektiğinde bunu beraber yapacağız ve o gün yanında olacağım. Bir söz verdim ve sana asla ihanet etmem. Asla Defne.

Bulut'a ve kendine çok iyi bak.

Sizi çok seviyorum.

Üzgünüm.

Aras.

Mektubu okumayı bitirdiğimde gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim ve öfkeyle yataktan kalkıp adımlarımı mutfağa doğru yönlendirdim.

"Komik değil!" diye bağırdım bütün evi inleten sesimle. "Aras! Bunun şakası yapılmaz!"

Mutfağa girdim.

Yoktu.

"Aras!"

Koridorda ilerlemeye devam ettim ve önüme gelen her kapıyı aça aça salona ulaştım.

Yoktu.

"ARAS!"

Gözlerimden boşalan yeni yaşlarla dişlerimi sıktım.

KOMŞU ÇOCUKWhere stories live. Discover now