အပိုင်း (၂၄၁) ဂိမ်းလေးတစ်ခုနဲ့ ဂုဏ်ပြုလိုက်တယ်
“ဟင်းးး အဲလောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး”
ဖူကျို့သည် နှိမ့်ကျပြောဆိုဟန် ပြုလိုက်သည်။
အတွင်းရေးမှူးလျန်သည် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ညတိုင်းနီးပါး နိုက်ကလပ်ကို သွားလေ့ရှိပြီး တောကျသည့်အတွက် နိုက်ကလပ်မှ နှင်ထုတ်ခံရသည့် မှတ်တမ်းရှိကြောင်းကို သိရှိထားရာ သူသည် တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရွတ်လိုက်လေသည်။
သခင်လေးကျို့ရယ် မင်းရဲ့ ဂုဏ်ယူစရာအတိတ်ကြီးကို ‘အဲလောက်လဲမဟုတ်ပါဘူး’ ဆိုတာလောက်နဲ့ အလွယ်တကူ ခပ်တိုတိုပဲ ပြောနိုင်ရသလား.....
လင်းဖုန်းသည် ပျော်ရွှင်နေပြီး ဖူကျို့နှင့် စကားလက်ဆုံ ကျနေတော့သည်။ သူသည် နောက်တစ်ခွန်းထပ်မပြောမီ တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ဖူကျို့ကို ဖက်ထားသော သူ၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့သည်။
“ ခေါင်း - ခေါင်းဆောင် လား”
လင်းဖုန်းသည် ချင်မော့မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမျှ မကြောက်တတ်ချေ။ သူတို့ခေါင်းဆောင်၏ နည်းလမ်းများသည် မည်သူမျှ မစဥ်းစား တတ်လောက်အောင် ကြောက်စရာကောင်းလေသည်။ အဓိကအချက်မှာ သူ့ခေါင်းဆောင်သည် မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် သူ့မျက်လုံးများ ဤကဲ့သို့ အေးစက်နေရသည့်အကြောင်းကို လုံးဝမသိဖြစ်နေတော့သည်။
“ ဒီနေ့အတွက် ငါမင်းကို သတ်မှတ်ပေးထားတဲ့ လက်အမြန်နှုန်း လေ့ကျင့်ခန်း အခုထိ မပြီးသေးဆိုတာ ငါသိနေတယ်နော်”
ချင်မော့၏ ခပ်ဩဩလေသံသည် ခံစားချက် အတော်မဲ့နေလေသည်။
လင်းဖုန်းသည် တောင့်တင်းသွားလေသည်။
“မဟုတ်သေးပါဘူး ခေါင်းဆောင်ရယ် ကျွန်တော်တို့ ဒီနေ့မှာတောင် လုပ်ရအုံးမှာလားဟင်”
“ တခြားလူတွေ မပါဘူး ၊ မင်းတစ်ယောက်ပဲ”
ချင်မော့သည် ကောင်လေးကို ကိုင်ထားသော လင်းဖုန်း၏လက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များသည် အနည်းငယ် ကွေးတက်သွားပြီး အေးစက်စက်နှင့် ပြောလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ကျောင်းတော်ရဲ့ မင်းသားလေးက မိန်းကလေးတဲ့ Book 2
Romancebook 1 ကို ဒီအကောင့်မှာ ရှာဖတ်လို့ရပါတယ်
