၂၅၇။ “ကျောက်ချူ - ၁”
သူမရှေ့မှ ညစ်ပေနေသည့် လူငယ်ကို အားစိုက်ကြည့်ရင်း ဂျန်ဝုရှီ၏ မှတ်ဉာဏ်က ဖျတ်ခနဲ ပေါ်လာသည်။ သည်ဖိုသီဖတ်သီ လူငယ်က တစ္ဆေမြို့တော်တွင် သူမအား စာအုပ်ဟောင်းများကို ရောင်းလိုက်သည့် လူငယ်မဟုတ်လော။
သူ့မျက်နှာက သန့်ရှင်းနေသဖြင့် သူမ မမှတ်မိခြင်း ဖြစ်သည်။
“အခု မှတ်မိသွားပြီလား” လူငယ်က မျှော်လင့်ခြင်းဖြင့် မေးသည်။
“နင်ကိုး” ဂျန်ဝုရှီက တည်ငြိမ်စွာ မှတ်ချက်ပေးသည်။
လူငယ်က သူ့မျက်နှာမှ ဖုန်မှုန့်များကို ဖယ်ရှားပစ်ပြီး ပြောသည် “မင်း နောက်ဆုံးတော့ ငါ့ကို မှတ်မိသွားပြီပဲ။”
ဂျန်ဝုရှီက အနည်းငယ် ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ သူမက တစ္ဆေမြို့တော်ကို တစ်ကြိမ်သာ သွားခဲ့ဖူးသည်။ ထိုစဉ်က သူမရုပ်သွင်ကို အခုလိုပုံစံပင် ပြောင်းလဲ၍ သွားခဲ့သည်။ လများစွာ ကြာပြီးနောက်, သည်ဖိုသီဖတ်သီ လူငယ်က သူမကို မှတ်မိနေအုံးမည်လို့ သူမ မျှော်လင့်မထားမိပေ။
“မင်း ချင်းယန်ကလန်ကို လာမယ်လို့ ငါ ထင်တောင် မထင်ဘူး၊ ငါ့ အထင် မင်း ချင်းယန်ကလန်မှာ လိုချင်စရာ ဘာမှ ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး။” လူငယ်က ဆက်ပြောသည်။ အစောပိုင်းတွင် သူက ဂျန်ဝုရှီမှ အတော်လှမ်းလှမ်းမှာ ရှိနေသည်။ သူက ဂျန်ဝုရှီထံ မလာရဲသဖြင့် တွန့်ဆုတ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် အကောင်းဆုံး သက်စောင့်ဆေးကို ထုတ်လုပ်နိုင်ပြီး ချင်းယန်ကလန်ထက် သာလွန်သည့် ဆေးပညာတတ်ကျွမ်းပါလျက် ဘာ့ကြောင့် သည်ကောင်လေးက ချင်းယန်ကလန် တပည့်လုပ်ဖို့ ဒီလောက် အဝေးကြီးကို လာရသလဲ, သူ သိချင်နေမိသည်။
ဂျန်ဝုရှီက လူငယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးများက ပြန်ပြောဖို့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။
လူငယ်က စပ်စပ်စုစု လုပ်ချင်နေသဖြင့် သူ့ဆံပင်များကို ဆောင့်ဆွဲကာ အဆောတလျင် ရှင်းပြသည် “ငါ စပ်စုဖို့ ကြိုးစားနေတာ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ ဒါပေမဲ့ ဒီမှာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့ မျက်နှာသိပါလာလို့ ငါ အတော့်ကို စိတ်လှုပ်ရှား ဝမ်းသာသွားတာပါ။”
