ပါရမီရှင်သမားတော်(၂)

၈၄၅။ ပြိုင်ဘက်ကင်း ပါရမီရှင် သမားတော် (၁)

၈၄၅။ ပြိုင်ဘက်ကင်း ပါရမီရှင် သမားတော် (၁)

ဂျန်ဝုရှီကို ထောင်သွင်းအကျဉ်းချထားချိန်မှာ လေ့ချန်က နန်းတော်ထဲ အပြေးအလွှား သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရလဒ်က စိတ်ပျက်စရာပင်။ ဘုရင်ကြီးက သူ့ကို စကားအနည်းငယ်မျှသာ ပြောပြီး ထွက်သွားခိုင်းလိုက်သည်။ အကျဉ်းထောင်ထဲသို့ သူ့ကို ဝင်ခွင့်မပေးပေ။ လေ့ချန်က စိုးရိမ်သောကဖြင့် ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ သူက အိမ်ရှေ့စံ နန်းဆောင်သို့ ရောက်လို့ ရောက်မှန်းပင် မသိသည့်အထိပင်။

အရှင့်သား, လေညင်းကျောင်းတော်က တပည့်တွေ တွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ်။

လေ့ချန် ခဏလောက် အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် ချက်ချင်းပင် ပြောလိုက်သည် သူတို့ကို အမြန် ခေါ်လာခဲ့။ ထို့နောက် သူက သူ့အဝတ်အစားများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ သူ ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေတာကို မမြင်စေရအောင် ကြိုးစားလိုက်သည်။

‌ကျောက်ချူက လေ့ချန်၏ စာကြည့်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ သူက အနက်ရောင်ဝတ်ရုံဖြင့် အုပ်ကာထားသော လူတစ်ယောက်ကိုပါ ခေါ်ယူလာခဲ့သည်။ လေ့ချန်က ကျောက်ချူဘေးနားမှ ပုံရိပ်ကို သိလိုဟန်ဖြင့် ကြည့်ပြီး လျင်မြန်စွာ ကျောက်ချူဘက်သို့ လှည့်၍ မေးလိုက်သည် သခင်လေး ကျောက်, မင်း ဒီကို လာတာ ဂျန်ရှီနဲ့ ပတ်သက်နေတဲ့ ကိစ္စမို့လား။

ကျောက်ချူက ခေါင်းကုပ်၍ ကသိကအောက် ရောက်သည့်ဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောသည် အရှင့်သား အဲသလို ပြောလို့ ရပါတယ်။

လေ့ချန်က ခါးသီးစွာ ပြုံးလိုက်သည် ငါ တကယ်ပဲ စွမ်းအားမဲ့လွန်းတယ်၊ ငါ အဲကိစ္စကို ခမည်းတော်နဲ့ ဆွေးနွေးလိုခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ခမည်းတော်က အခွင့်အရေး တစ်ခုမှ မပေးခဲ့ဘူး၊ ဒီကိစ္စမှာ ပါဝင်ပတ်သတ်မလာဖို့တောင် ငါ့ကို သတိပေးလိုက်သေးတယ်၊ ချူလင်းယွဲ့ ဒဏ်ရာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရသွားတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းက ထောင်ချီသားရဲ မြို့တော်ထိ ရောက်သွားပြီ၊ ထောင်ချီသားရဲမြို့တော်က လူတွေ မကြာခင်မှာပဲ ဒီကို ရောက်လာလိမ့်မယ်။

လေ့ချန်က အတော့်ကို စိတ်ပျက်အားငယ်သွားရသည်။ ချူလင်းယွဲ့လည်း သူ ကယ်တင်လိုသော နောက်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ ချူလင်းယွဲ့နှင့် ရင်းနှီးသော ဆက်ဆံ‌ရေး တည်ဆောက်ဖို့ လတ်တလော သူ့မှာ အားအင်အပို မရှိသေးချေ။ ထိုအချိန်မှာပင် ချူလင်းယွဲ့က မေ့မြောသွားသည်အထိ ဒဏ်ရာပြင်းပြင်းထန်ထန် ရရှိသွားပြီး ဂျန်ရှီသည်ပင် ထိုကိစ္စထဲမှာ ဆွဲချခံလိုက်သည်။ ထိုသို့ ဖြစ်ပျက်လာမည်ဟု မည်သူ ထင်မိမည်နည်း။ ဒီအဖြစ်အပျက်က သူ့ကို အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်သွားစေသည်။ ထို့ပြင် ဘုရင်ကြီးကလည်း သူ့ကို ဒီကိစ္စမှာ မပတ်သက်ဖို့ တားမြစ်လိုက်သေးသည်။ ထို့ကြောင့် သူ လုပ်နိုင်စွမ်း ဘာမှ မရှိဘဲ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရုံသာ တတ်တိုင်တော့သည်။ သူ စိုးရိမ်ပူပန်နေတာက သေမတတ် ဖြစ်နေလေပြီ။