၃၀၇။ “ပျက်သုန်းခြင်း - ၂”
“အိုး, ဘယ်သူ့အတွက်လဲ” ဟွာယောင်းက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မေးသည်။
ချင်ယွဲ့က သက်ပြင်းနက်နက် ချပြီး သူ့ရင်ဘတ်ထဲ လျှံတက်လာသည့် ဒေါသကို နှိပ်ကွပ်လိုက်သည်။
“ယုယန်နဲ့ အကြီးအကဲ ဂျန်း, သူတို့ သေသွားကြပြီ။”
ဟွာယောင်းက ကြက်သေသေသွားသည်။ ချင်ယုပြောနေတာက သူ့သမီး ချင်ယုယန်အကြောင်း ဖြစ်သည်။ သူက သူ့သမီးကို အင်မတန် ချစ်မြတ်နိုးပြီး အလိုလိုက်ထားသည်။ သူ့မှာ ရှိသမျှ အရာအားလုံးက အာဏာပါ အပါအဝင် သူ့သမီး လုပ်ချင်ရာ လုပ်နိုင်ဖို့ ဖြစ်သည်။ ချင်းယန်ကလန်၏ မမကြီးတစ်ယောက်အနေဖြင့် ချင်ယုယန်က ကလန်၏ အသဲချိုချိုလေး ဖြစ်သည်။ လူတိုင်းက သူမအား ချစ်ကြသည်။ သူမ၏ ဖော်ရွေကြင်နာခြင်းနှင့် သွင်ပြင်က ချင်ယွဲ့နှင့် တစ်ထပ်တည်း တူသည်။
အစောပိုင်း မြေပုံရှာရန် ဟွာယောင်းက တိမ်ဖုံးတောင်ထွတ်အတွင်းသို့ ခိုးဝင်လာခဲ့တုန်းက, ချင်ယုယန်နှင့် ဆုံခဲ့ဖူးသည်။ သူက ချင်ယုယန်ကို တွေ့လျှင် အမှောင်ရိပ်ထဲတွင် ပုန်းအောင်းနေခဲ့သည်။ သူမက ခဲချန်ဂျုနှင့် မြေအောက်ခန်းထဲသို့ အပြစ်မဲ့ လူငယ်များအား နှိပ်စက်ရန် လာရောက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမ၏ လှပသော မျက်နှာက ရက်စက်ယုတ်မာခြင်းကို ဖုံးပေးထားသည်။ သူမက ခဲချန်ဂျုနှင့် တစ်ကျိတည်း တစ်ဉာဏ်တည်း ဖြစ်သည်။ ခဲချန်ဂျုအား သူမ ပြသသည့် လုပ်ဆောင်ချက်နှင့် သူမ၏ ကြင်နာခြင်း နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်းက ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းပင်။ အပေါ်ယံ ချိုသာ နူးညံ့ခြင်းက ချင်ယွဲ့နှင့် တူပြီး လျှို့ဝှက်သည့် နေရာမှာ ပက်ပက်စက်စက် ယုတ်မာမှုက ခဲချန်ဂျုလိုပင်။
သို့သော် ချင်ယွဲ့၏ မျက်လုံးထဲမှ တန်ဖိုးကြီး ပန်းသီးလေးက ရုတ်တရက်ကြီး အသတ်ခံလိုက်ရပြီလော။
စားပွဲပေါ်မှ ကြောင်နက်လေးက နားရွက်ထောင်၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လာသည်။ မုန်းတီးသည့် အရိပ်အယောင်က ၎င်းမျက်လုံးများတွင် ဖြန်သန်းသွားပြီး ချင်ယွဲ့ကို အေးစက်စက် ကြည့်လေ၏။
