၆၉၄။ နိမိတ်ဆိုး အမှောင်ထု ဖုံးလွှမ်းခြင်း (၁)
ဝါးတောအိမ်လေးမှာ နေထိုင်သူများ တဖန် ပြန်ရှိသွားသည်။ သို့သော် ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ဂျန်ဝုရှီနှင့် အတူ နေသူက ဖန်ဇို မဟုတ်ဘဲ ဂုယင် ဖြစ်နေသည်။ ဂုယင်က မည်သို့သော နည်းလမ်းကို သုံးလိုက်သည်တော့ မသိပေ, စိတ်မနှံ့သော အာ့ဂျန်က သူ့ကို တကယ်ပင် အလုပ်အကျွေး ပြုသည်။ သူတို့အတွက် တစ်နေ့သုံးနပ်စာကို အာ့ဂျန်က အချိန်မှန် ပြင်ဆင်ပေးသည်။ အာ့ဂျန်က အမြဲတမ်း သူမကို အကြောက်တရားဖြင့် ကြည့်ပြီးနောက် ချက်ချင်းပင် ခေါင်း ပြန်ငုံ့သွားတတ်သည်။ ဂုယင် ပေါ်ပေါက်လာသည့် အချိန်တိုင်းမှာ အာ့ဂျန်က တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လို့လာသည်။
အကိုကြီး ပြန်ရောက်လာတာ နှစ်ရက်တောင် ရှိနေပြီ၊ ဝိညာဉ်ကုစားဌာနကို သွားကြည့်ဖို့ စိတ်မပါသေးဘူးလား ဂုယင်က တံခါးကို တွန်းဖွင့်၍ ဂျန်ဝုရှီ၏ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။ သူ့မျက်နှာက ပြုံးဖြီးဖြီး ဖြစ်နေသည်။
ဂျန်ဝုရှီက သူ့ကို လျစ်လျူရှူထားပြီး ကိုယ့်ဘာသာ အခန်းထဲမှ လျှောက်လှမ်းထွက်လာ၍ ဝိညာဉ်ကုစားဌာနသို့ သွားရန် ဦးစူလိုက်သည်။ ဂုယင်က သူမနောက်မှ မခွဲမခွာ လိုက်လာသည်။ သူတို့ လမ်းမှာ လေညင်းကျောင်းတော်သား အတော်များများကို တွေ့ရှိကြသည်။ ကျောင်းသားများက ဂုယင်ကို တွေ့မြင်ချိန်မှာ ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် အရပ်မျက်နှာ အသီးသီးသို့ သုတ်ခြေတင် ပြေးကြသည်။ ကြောက်တစ်ကောင်ကို တွေ့၍ ကြောက်လန့်တကြား ပျံပြေးသွားသော ငှက်များနှင့်ပင် တူနေသည်။ ထိုမြင်ကွင်းက ဂုယင်အား ရယ်မောပျော်ရွှင်စေသည်။
သူတို့ ဝိညာဉ်ကုစားဌာနသို့ ရောက်ရှိချိန်မှာ အတွင်းရှိ တပည့်များအားလုံး ခေါင်းများ ငုံ့ထားကြသည်။ သူတို့ ဂုယင်ကို မျက်တောင်ပင် လှန်မကြည့်ဝံ့ကြချေ။
ကျောင်းသားများ၏ အပြုအမူကို ကြည့်ရသလောက် ဂုယင်က ကျောင်းတော်မှာ အတော် မွှေနှောက်ထားဟန် ရသည်။ သို့မဟုတ်ပါက ဘာ့ကြောင့် ကျောင်းတော်တစ်ခုလုံးရှိ ကျောင်းသားများက ဒီလောက်တောင် သူ့အား ကြောက်စိတ်မွှန်နေကြမည်နည်း။
