ဗီလိန်ဖြစ်ရန် ကြမ္မာဖန် [Book 1]

(၁၃၆) နာမည်ကိုပြန်ဆယ်

Burmese Translation of "Doomed to be Cannon Fodder".

Translator - ငပျင်းမ ဂွေ့

(၁၃၆) နာမည်ကိုပြန်ဆယ်

ပိုင်ရှန်းရှို့ကတော့ သူမကိုဒီလောကကလူတွေက ဇာတ်ပို့မင်းသမီးဖြစ်ဖူးတဲ့အလှပဂေးလေးဆိုတာ ဘယ်သူမှမမှတ်မိကြတော့ဘူးလို့ထင်နေတာ။ စုန့်ကျောင်းယွဲ့နဲ့ဇာတ်လိုက်မတောင် သူမကိုလျစ်လျူရှုခဲ့တာလေ။  အဆုံးသတ်မှာသူမကိုမှတ်မိတဲ့တစ်ယောက်တည်းသောသူက သူမကြောက်လို့အမြဲတမ်းရှောင်နေခဲ့ရတဲ့ အချစ်တော်ဇာတ်လိုက်ကျော်ကြီးပဲ။ ကဲ...အံ့သြဖို့မကောင်းဘူးလားရှင်။

ဒါပေမယ့်လည်းသေရေးရှင်ရေးကြုံပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူမစိတ်ထဲခံစားနေရတာက အသက်ရှင်ပြီဆိုတဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှုပဲ။ စိတ်တည်ငြိမ်သွားပြီဆိုရင် လူတွေက ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေတောင်လုပ်နိုင်တယ်လေ။ ဥပမာ လုံဟန့်က သူမကိုဖက်ထားတုန်းမှာ သူမဆီကထွက်နေတဲ့အနံ့ဆိုးကြီးကိုကြိုက်ပါ့မလားဆိုတဲ့အတွေးကြီးကိုမတွေးတော့ဘူး။သူမရဲ့ ကြောင်ချီးရုပ်ကိုတောင်မှတ်မိမှတော့ သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာရှိတုန်းအားရပါးရ ဖက်ထားမိလည်းဗွေမယူလောက်ပါဘူးလို့ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီးတွေးပစ်လိုက်တော့တာပဲ။ တကယ်ဆို သူမလည်းမိန်းကလေးပဲလေ။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပဲဟာ။ အဲ့ဒါကြောင့် လုံဟန့်ရဲ့အင်္ကျီစကိုဆွဲပြီးအားရပါးရကို ငိုချပစ်လိုက်တော့တာ။

လုံဟန့်လည်း သူမကိုပထမဆုံးတွေ့လိုက်ကတည်းက အတော်လေးစိုးရိမ်နေတာပါ။ ဒါပေမယ့်သူမငိုနိုင်တယ်ဆိုကတည်းက သူမ ဘာမှမဖြစ်လို့ပဲလေ။ တစ်ခုပဲ။ သူမက ဓားစာခံလဲဖို့လာတာဆိုရင် ဘာကိစ္စတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေရတာလဲ?

ဒါပေမယ့်လည်း သူ့မှာဒီမေးခွန်းတွေမေးဖို့အချိန်မရှိဘူး။ ဘာလို့ဆို သူ့ကောင်မလေးက တအားကိုငိုနေတယ်လေ။ စကားပြောဖို့တောင် အခွင့်အရေးမရဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် သူမကိုအားရအောင်သာ ငိုခိုင်းလိုက်ရတော့တယ်။ အစောင့်ကိုအချိန်မှီတားလိုက်နိုင်တာ ဘုရားမတာပဲ။ မဟုတ်ရင် သူမခြေထောက်ပြတ်သွားတော့မှာ။ အခုလောလောဆယ်ပြဿနာကတော့ သူမကိုခုတ်ဖို့လာတဲ့သူကိုတားလိုက်တာ သတိမေ့သွားပြီး ဒဏ်ရာအတော်ရသွားပုံပဲ။ လက်ယမ်းပြလိုက်တော့ အဲ့လူကို တခြားအစောင့်တွေလာခေါ်သွားကြတော့တယ်။