ဗီလိန်ဖြစ်ရန် ကြမ္မာဖန် [Book 1]

(၂၂) လက္ေဆာင္ပို႔သ၊ လ်ိဳ႕ဝွက္ စကားဖလွယ္

(၂၂) လက္ေဆာင္ပို႔သ၊ လ်ိဳ႕ဝွက္ စကားဖလွယ္ (No_Coz)

မားမားက သူမဘက္ကေန စကားေကာင္း ေျပာေပးေနတာလား. . .။ 'ဒါေပမယ့္ ငါ့ကို ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာေပးစရာမွ မလိုပဲ... တကယ္ေျပာတာ...!' ပိုင္ရွန္းရွိဳ႕ အထိန္းေတာ္ႀကီးကို ခါးသက္သက္ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဘာမွ ေျပာမေနဘဲ ေခါင္းသာ ငံု႔ထားလိုက္ေတာ့တယ္။

မားမားကေတာ့ ထူးဆန္းေနတယ္ထင္ၿပီး အက်ႌလက္ေတြကိုသာ သပ္ရပ္ေနေအာင္ ျပန္ျပင္ေနမိတယ္။ သူမ စကားေျပာမွားသြားမိလို႔လား...

ဒါေပမယ့္ မင္းသားကေတာ့ ေက်နပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ေျပာလာတယ္။ "ပန္ဝမ္း သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္... ေက်ာင္းယြဲ႕ မင္း လိုက္ခ်င္လိုက္... မလိုက္ခ်င္လည္း အဆင္ေျပသလို ေနခဲ့ပါ..."

စုန္႔ေက်ာင္းယြဲ႕က နဂိုက လံုဟန္႔နဲ႔အတူ ေလာင္ဖူးရန္ကို လာေတြ႕တာ။ ဒါေပမယ့္ သူမ အိပ္ေပ်ာ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ သူ ထင္မထားခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူက ေျပာလိုက္တယ္။ "ငါ အရင္ ျပန္ႏွင့္ေတာ့မယ္..." ဆိုၿပီး တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ ျပန္လွည့္မၾကည့္ဘဲ ထြက္သြားေတာ့တယ္။

'မျဖစ္ဘူး...! သူသာ အခုေန ဒီအတိုင္း ထြက္သြားရင္... ငါ့မွာ ေနာက္အခြင့္အေရး ထပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး...' ပိုင္ရွန္းရွိဳ႕ အထိန္းေတာ္ႀကီးကို ခ်က္ခ်င္း လွည့္ေျပာလိုက္တယ္။ "မားမား... ဒီကိုယ္လုပ္ေတာ္က အျပင္ထြက္ၿပီး... ဟို... ဟို..."

အထိန္းေတာ္ႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္း နားလည္ေပးတယ္။ သူမ ေလာင္ဖူးရန္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း အလုပ္အေကၽြးျပဳၿပီး သူမတို႔ကိုလည္း သခင္မတစ္ပါးက အေစခံကၽြန္ေတြကို ခိုင္းေစ အမိန္႔ေပးသလို ျခယ္လွယ္ေနတာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ေတာ့၊ သူမက အလြယ္တကူ အသာတၾကည္ ျပန္တူန္႔ျပန္လိုက္တယ္။ "ဒါဆိုလည္း သြားပါ... သတိထားေနာ္... ေခါင္းေဆာင္းခေမာက္ေဆာင္းသြားပါဦး..."

"ဟုတ္ နားလည္ပါၿပီ..." ပိုင္ရွန္းရွိဳ႕ဟာ ေမာ္ဒန္ေခတ္သစ္ကလူဆိုေတာ့ သူမက လူ လူခ်င္းတန္းတူ ဆက္ဆံတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးတဲ့သူဆို ပိုေတာင္ တေလးတစား ဆက္ဆံေသးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူမက ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ျပံဳးျပတတ္တယ္။ ဒီေခတ္ႀကီးရဲ႕ သခင္တစ္ပါးလို ျပဳမူမေနတတ္ဘူးရယ္။