Unicode
အပိုင်း (၉၆) နန်းတော်သို့ပြန်ခြင်း ၁
သူ မမေ့ခင်အချိန်တွင် လုရှန်းကျစ်က ယဲ့ကျန်းကို သူမ ပေးခဲ့ဖူးသော နောက်ထပ် ဆေးပုလင်းကို တောင်း၏။
“အစ်ကိုကြီး တစ်နေ့ကို နှစ်ကြိမ်ပဲလိမ်းခဲ့တာ၊ ဒါပေမဲ့ အခုအမာရွတ်လောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်၊ အကြီးဆုံးအစ်ကိုက အခုထိ လမ်းလျှောက်နိုင်သေးတာမဟုတ်ဘူး၊ ညီမလေးမှာရှိနေသေးရင် သူ့ကို သေချာပေါက်ပေးလိုက်သင့်တယ်၊ သူက ငါတို့ရဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုပဲလေ”
သူက နင့်ရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ငါ့ရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုတော့ ဘယ်တော့မှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။
ယဲ့ကျန်းက စိတ်မဝင်စားဟန်ဖြင့်ဖြေသည်။
“ညီမလည်း ပေးချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွင်းကျစ်မှာက လိုအပ်တဲ့ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေမှ မရှိတာ၊ ညီမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့မှပဲ ပေးနိုင်မယ်ထင်တယ်”
“ညီမလေးက ဘာဆေးပင်တွေလိုလဲ၊ အစ်ကိုကြီး ရအောင်ရှာလာခဲ့ပေးမယ်”
လုရှန်းကျစ်က ချက်ချင်းဆိုသလိုပြောသည်။
ချန်းသဲ့တောင်စံအိမ်၏ တောအုပ်ပိုင်းကို ပြန်တွေးမိပြီး ထိုနေရာတွင် ဆေးပင်များစွာ ရှိနိုင်သည်ဟု ထင်လိုက်၏။
“ဒီပါဝင်ပစ္စည်းတွေက ရှာရလွယ်တာမဟုတ်ဘူး၊ ညီမ မနက်ဖြန်ကျမှ တောင်ပေါ်တက်ကြည့်ပြီး အခြေအနေကို ရှာကြည့်လိုက်ပါ့မယ်”
ယဲ့ကျန်း မနှစ်မြို့သော်လည်း ထိုသို့ပြောလိုက်ရသည်။
သူမက လုလင်ကျစ်ကို ဒုက္ခိတပင် ဖြစ်သွားစေချင်သေး၏။
ဒါကိုဘယ်လိုများ ငါ့ရဲ့လင်းချွမ်ကို ထည့်ပေးရမှာလဲ။
“အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လူတိုင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တည်ဆောက်ပုံက ကွာခြားတယ်လေ၊ ညီမရဲ့ဆေးက အစ်ကိုကြီးရဲ့ဒဏ်ရာကို ကုသနိုင်ပေမဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုရဲ့ဒဏ်ရာကို ကုသနိုင်ပါ့မလားဆိုတာကတော့ မသေချာဘူး”
လုရှန်းကျစ်က သူ၏ညီမဖြစ်သူကို ဂရုတစိုက်ကြည့်သည်။
“ယောင်ယောင် ယောင်ယောင် ဘာလို့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို သဘောမကျဘူးလို့ အစ်ကိုကြီး ခံစားမိနေတာလဲ”
ယဲ့ကျန်းက သတိထားကာပြောသည်။
“အစ်ကိုကြီး ညီမက အစ်ကိုကြီးနဲ့မတူဘူး၊ အစ်ကိုကြီးက မြို့တော်မှာနေသားကျနေတော့ အစ်ကိုကြီးနဲ့ အကြီးဆုံးအစ်ကိုက သိနေတာ ကြာလှပြီလေ၊ ညီမကတော့ သူနဲ့မှ မရင်းနှီးတာ၊ ဒီတော့ သူ့ကို အစ်ကိုကြီးလိုဆက်ဆံဖို့က ခက်တယ်၊ အရင်တစ်ကြိမ်ကဆိုရင် သူက ညီမကို အကယ်ဒမီကို ဝင်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ညီမ သူ့ကို ဘယ်လိုများ သဘောကျရမှာလဲ”
“အကြီးဆုံးအစ်ကိုက ညီမလေးကောင်းဖို့အတွက်ပဲလုပ်တာ အာ ညီမလေး အခုတော့ ယုံအုံးမှာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူနဲ့ အချိန်တချို့ဖြုန်းပြီးတဲ့နောက်မှာ သူက လုမိသားစုအတွက် အကောင်းဆုံးဆိုတာကို သိလာလိမ့်မယ်၊ သူက တကယ်ကို ထူးချွန်တဲ့သူပါ”
လုရှန်းကျစ်က သက်ပြင်းချသည်။
ယဲ့ကျန်းက ပြုံးပြီးခေါင်းညိတ်၏။
“ညီမသိပါတယ်၊ ညီမလည်း အကြီးဆုံးအစ်ကိုနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သိလာချင်ပါတယ်”
“ငါ သွားရတော့မယ်၊ မနက်ဖြန်ဧကရာဇ်က နန်းတော်ကို ပြန်တော့မှာ၊ အမေက အကြီးဆုံးအစ်ကိုကို ကျွင်းကျစ်မှာ နေဖို့ နှစ်ရက်လောက် ခေါ်သွားမယ်လို့ ပြောတယ်”
လုရှန်းကျစ်က ပြောသည်။
မော့ရုန်ကျန်းက နန်းတော်ကို ပြန်တော့မှာလား။
ထိုစကားကြောင့် ယဲ့ကျန်း၏နှလုံးသားအောက်ခြေက စိတ်သက်သာရာရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ သူ့နှင့်ထပ်တွေ့မည်အား စိုးရိမ်ရန်မလိုအပ်တော့ချေ။
သူမက တော်ဝင်ဆေးဆရာဖြစ်လာချင်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် မော့ရုန်ကျန်းနှင့် အနာဂတ်တွင် မကြာခဏတွေ့ရမည်ဖြစ်၏။
ထိုအချိန်တွင်ဆိုလျှင် သူမ ပြင်ဆင်ပြီးလောက်ချေပြီ။
ယဲ့ကျန်းက လုရှန်းကျစ်ကို ဂိတ်ဝအထိ လိုက်ပို့ပြီး သူမ၏အဆောင်တော်သို့ ပြန်၏။ သူမ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို ဖတ်နေချိန်တွင် ရုတ်တရက် သူမ၏လက်ဖဝါးပေါ်တွင်ရှိသော မီးတောက်ဖီးနစ်ပုံ သင်္ကေတလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏။
စာမေးပွဲဖြေရန် ဆယ်ရက်လိုနေသေးသည်။ သူမ၏ လက်ရှိရုပ်ရည်သွင်ပြင် အကြောင်းကို သူမ နားလည်၏။
သူမ လူအများရှေ့တွင် ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် လူအများစုက ယဲ့ကျန်းကို မှတ်မိသွားကြမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် လုယောင်ယောင်နှင့် ယဲ့ကျန်းတို့က ကွာခြားမှုများရှိနေသေးသည်။ သူမ မော့ရုန်ကျန်းနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သော နှစ်နှစ်အတွင်းတွင် သူမ တစ်ရက်မှ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် မနေခဲ့ရပေ။ သူ့အား နေ့တိုင်းလိုလို လွမ်းဆွတ်နေခဲ့ရသည့်အတွက် သူမ၏စိတ်အခြေအနေက ဆိုးရွားလာပြီး အမြဲလိုလို မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေခဲ့ရ၏။
ထိုအချိန်အတောအတွင်းတွင် သူမက ကြည့်ကောင်းနိုင်သေးသည်။ သို့သော် စိတ်ဝိညာဉ်တက်ကြွမှု မရှိပေ။ ယခု လုယောင်ယောင်ကဲ့သို့ ရွှင်လန်းတက်ကြွနေဟန်နှင့် ကွာခြားနေ၏။
ယောင်ယောင်....
ယဲ့ကျန်းက မှန်ထဲရှိ ရုပ်သွင်ကိုကြည့်သည်။ သူမ၏မျက်ဝန်းများက တောက်ပသွားသည်။
လုယောင်ယောင်၏မျက်ဆံက ယဲ့ကျန်း၏မျက်ဆံထက် မဲနက်၏။ သူမ၏ မျက်နှာပုံပန်းသွင်ပြင်က အနည်းငယ် ကွာခြားနေသေးသည်။
ယဲ့ကျန်း၏မျက်ခုံးနှင့် မျက်လုံးများက သူမ၏ဖခင်နှင့်တူပြီး လုယောင်ယောင်၏ မျက်နှာသွင်ပြင်များကမူ မိခင်နှင့်တူသည်။ လင်းချွမ်ကို သောက်သုံးခြင်းအားဖြင့် သူမ၏အသားအရေက တဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြူဖျော့လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး၏ အရှိန်အဝါကပင် ကွာခြားလာခဲ့၏။
အနှစ်ချုပ်ဆိုရသော် ယခင်ဝမ်ဖေးယဲ့နှင့် လုယောင်ယောင်က တူညီကောင်းတူညီနိုင်သည်။ ဝမ်ဖေးယဲ့က ကြော့ရှင်းကာ အထက်တန်းဆန်သော သွင်ပြင်ဖြစ်ပြီး လုယောင်ယောင်ကမူ သိမ်မွေ့ညင်သာပြီး ချစ်စဖွယ်တက်ကြွသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့်တူ၏။
အမှန်အတိုင်းဆိုရသော် သူမသာ မော့ရုန်ကျန်းနှင့် လက်မထပ်ခဲ့လျှင် ယခုအချိန်အထိ ထိုသို့ လန်းဆန်းတက်ကြွပြီး သိမ်မွေ့ချစ်စဖွယ်ကောင်းသူ ဖြစ်နေအုံးပေလိမ့်မည်။
သို့ရာတွင် လက်ရှိအနေအထားအရမူ တစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့် သူမ၏စိတ်နေသဘောထား ဆိုးရွားသွားပြီး သွင်ပြင်ပြောင်းလဲသွားစရာ မလိုအပ်တော့ပေ။
သူမက လုယောင်ယောင်ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင်လည်း ယဲ့ကျန်းလည်းဖြစ်၏။
ယဲ့ကျန်းက လက်ဖက်ရည်ခွက်ထဲသို့ လင်းချွမ်တစ်စက်ကိုချသည်။ ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေဆိုချိန်တွင် လူတိုင်း၏အာရုံစိုက်မှုကို ဆွဲဆောင်ရန်လိုအပ်၏။ ထို့ကြောင့် လူအများရှေ့တွင် လှပစွာ ပေါ်ထွက်လာရမည်ပေ။
...
