Unicode
အပိုင်း (၁၂၄)
“ငါက နယ်မြို့မှာပဲ နေထိုင်ခဲ့တာလေ၊ ငါ ငယ်ငယ်ကတည်းက မြင်းစီးပြီး ကြီးပြင်းလာတာ၊ ဒါကြောင့် မြင်းစီးတာလောက်က ငါ့အတွက်ပြဿနာမရှိဘူး”
ဆွန်းဝမ်၏မျက်လုံးများက တောက်ပနေသည်။ သူတို့ ပြောနေချိန်တွင် မြင်းပြိုင်ကွင်းသို့ ရောက်လာ၏။ သည်နေရာရှိ လူအများစုက သည်နယ်ပယ်တွင် မတော်သည့်အတွက် ယဲ့ကျန်း အံ့ဩသွားရသေးသည်။ မင်းသမီးလျိုဟွားနှင့် ရွှီဟိန်ယွီတို့ပင် ရှိနေကြ၏။
“အဲဒီမှာ အမဲလိုက်ကွင်းရှိတယ်၊ ပြောကြတာတော့ မြို့စားမင်းထန်းက မင်းသားငယ်ကို အဖော်ပြုပြီး ဒီနေ့အမဲလာလိုက်တယ်လို့ ပြောကြတယ်၊ ဒီတော့ ဒီလူတွေကို ဒီကိုရောက်နေကြတာပဲ”
ဆွန်းဝမ်က မြင်းပြိုင်ကွင်း၏ အခြားတစ်ဖက်ခြမ်းသို့ လက်ညှိုးညွှန်ကာ ပြောပြသည်။ သူတို့နှင့် အနည်းငယ်ဝေးကွာသောနေရာတွင် အစောင့်၏ ပုံရိပ်အနည်းငယ်ကိုပင် ယဲ့ကျန်း မြင်လိုက်ရသေး၏။ ထျန်းကျန်းအတွက်မူကား သူမ သူ့ကို မမြင်ပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူမက မြင်လျှင်ပင် စိတ်ဝင်စားလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
သူမ၏သတိထားမှုမှ ကျော်လွန်လျက် မင်းသမီးလျိုဟွားက သူမကို ရှာတွေ့သွားပြီး အနားသို့ရောက်လာကာ သုန်မှုန်စွာပြော၏။
“လုယောင်ယောင်နင် အေဘယ်နှစ်လုံးရသွားပြီလဲ”
လုယောင်ယောင်က ရိုးသားစွာဖြေသည်။
“တစ်လုံးမှ မရသေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သိပ်မကြာခင်မှာရတော့မှာပါ”
“နင်က”
မင်းသမီးလျိုဟွားက နှာခေါင်းရှုံ့သည်။
“ဒါဆိုလည်း ငါ စောင့်ကြည့်ရတာပေါ့”
“ကောင်းပါပြီ”
ယဲ့ကျန်းက ပြုံးသည်။ မြင်းပြိုင်ကွင်းတွင် စောင့်ကြပ်စစ်ဆေးနေသူအား သူမလက်ထဲတွင်ရှိသော လက်တစ်ဖဝါးစာရှိ ကတ်ပြားလေးကို ပေးလိုက်၏။
“သွားပြီး မြင်းကိုရွေးပါ”
စစ်ဆေးသူက ပြောသည်။
ယဲ့ကျန်းက စစ်ဆေးသူကို မော့ကြည့်လိုက်မိ၏။ စစ်ဆေးသူသည် ယခင်က သူမကို သည်နယ်ပယ်တွင် သင်ကြားပေးခဲ့သူမှန်း သိလိုက်သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူမ ဘာစကားမှ မပြောလိုက်ပေ။ သည်အတိုင်း တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့်သာ မြင်းဇက်ကြိုးကိုကိုင်လျက် မြင်းဖြူတစ်ကောင်ကို ရွေးလိုက်၏။
မင်းသမီးလျိုဟွားက သူမကို အဝေးကနေ သုန်မှုန်စွာ စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူမ၏အနားတွင် ရွှီဟိန်ယွီက မနေနိုင်ဘဲ ယဲ့ကျန်းကို အံ့အားသင့်လျက် စိုက်ကြည့်နေမိ၏။ သူတို့၏မျက်လုံးများက သူမ၏လှုပ်ရှားမှုနောက်သို့ လိုက်နေသည်။ ယဲ့ကျန်းက သေသပ်စွာဖြင့် မြင်းပေါ်သို့ ခုန်တက်ပြီး မြင်းစီးခြင်းကို မြင်လိုက်ရ၏။ သည်စစ်ဆေးမှုကို အောင်မြင်ရန် လိုအပ်ချက်ရိုးရှင်းသည်။ ပထမဦးစွာ ခုန်ပေါက်လျက် ပြေးပြရမည်ဖြစ်သည်။ သည်နယ်ပယ်က ယဲ့ကျန်းအတွက် လွယ်ကူလွန်းနေခဲ့၏။
သူမက မြင်းကိုအပြေးနှင်ကာ မနှေးမမြန်အရှိန်နှုန်းဖြင့် အပြေးစီးပြ၏။ နေရောင်က သူမအပေါ် ဖြာကျနေပြီး သူမ၏ကျောက်စိမ်းရောင်အသားအရေကို အရောင်တင်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားစေသည်။
ယဲ့ကျန်း၏စစ်ဆေးမှုကတ်ကို ကိုင်ထားသော ဆရာမက ယဲ့ကျန်းကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာကြည့်သည်။ သူမ၏ကတ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။
ယဲ့ကျန်းက ပထမတစ်ချက် ခုန်ပေါက်သည့်နှုန်းကို ပြီးပြည့်စုံသွားသည်။ သူမက လက်တစ်ဖက်ကို ရုန်းလိုက်ပြီး အနည်းငယ်မတ်တပ်ရပ်ဟန်လုပ်လိုက်ကာ ပထမကွင်းပြင်ကို အပြေးကျော်လိုက်သည်။
“လင်ကျစ် ဒါ ယောင်ယောင် မဟုတ်လား”
အဝေး အမဲလိုက်ကွင်းပြင်တွင်ရှိသော ထျန်းကျန်းက တောက်လောင်နေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် သည်ဘက်အခြမ်းသို့ လှမ်းကြည့်သည်။
လက်ထဲတွင်ရှိသော မြင်းဇက်ကြိုးကို မြှောက်ကိုင်လိုက်သည့် လုလင်ကျစ်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်သည်။
“ဘယ်နေရာမှာလဲ၊ ငါ ဘာလို့ မမြင်တာလဲ”
သူတို့၏အရှေ့တွင် အနည်းငယ်စူးရှသောအသံတစ်သံက ထွက်လာသည်။
“အဲဒီမြင်းပေါ်က ကောင်မလေး ဒီမင်းသား သူ့ကို သိတယ်၊ သူက နောက်ဆုံးအကြိမ်က ဒီမင်းသားကို ကယ်ခဲ့တဲ့သူပဲ”
မော့ရုန်ရီက အော်ဟစ်တော့သည်။
“ကြည့်ရတာ သူမက ဒီနေ့ အကယ်ဒမီကို ရောက်နေတာပဲ၊ သွားပြီး ကြည့်ရအောင် မြန်မြန် မြန်မြန်”
လှပသောဝတ်စုံနှင့် ထိုအမျိုးသမီးက လေနှင်ရာပျံသန်းနေသော နဂါးပျံတစ်ကောင်နှင့် တူညီ၏။ ထျန်းကျန်း၏စိတ်ထဲတွင် ထိုစကားတစ်ခွန်းသာ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ် ပြီးနောက် ယဲ့ကျန်းက တောက်ပစွာ ပြုံးသည်။ သူမက အသက်ရှူပင် အောင့်လိုက်မိ၏။ သူမ၏တောက်ပကာ ဖြူဖွေးလှပသောနဖူးတွင် ချွေးစက်များက ခပ်ပါးပါးလွှမ်းခြုံနေသည်။ သူမက မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် စစ်ဆေးသူကို ဦးညွှတ်လိုက်၏။
“မင်းရဲ့နာမည်က လုယောင်ယောင်လား”
စစ်ဆေးသူက သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ အနည်းငယ်လူကောင်ထွားပြီး အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် တောက်ပသောမျက်ဝန်းကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သို့သော် ယဲ့ကျန်းကို အံ့ဩတကြီး ကြည့်နေ၏။
ငါ အမြင်များမှားတာလား။
သည်အမျိုးသမီးက တစ်ချိန်က သူသိတဲ့ကျောင်းသူနဲ့ တကယ်တူညီနေတာပဲ၊ တစ်ထပ်တည်း တူတာတော့ မဟုတ်ပေမဲ့ အတတ်ပညာ အများအပြားကို ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ အထူးသဖြင့် မြင်းစီးတော်တဲ့အတတ်ပဲ။
ယဲ့ကျန်းက သူ့ကို ကြည့်သည်။
“ဟုတ်ပါတယ် လူကြီးမင်း”
လုမိသားစု။
ကျန်းဟိုင်ရှန်းက တစ်ချိန်တည်းတွင် ညင်သာစွာ သက်ပြင်းချသည်။ သည်တစ်ယောက်က သူ၏ယခင်ကျောင်းသူနှင့် ပတ်သက်စရာအကြောင်းမရှိပေ။ မမျှော်လင့်ထားစွာပင် သည်လောကမှ လူများက ရုပ်တူလွန်းနေခဲ့၏။
“မြင်းစီးအတတ်ကို မင်းကို ဘယ်သူသင်ပေးတာလဲ”
သူက တစ်ဖန်ထပ်မေးသည်။
ယဲ့ကျန်းက နဂိုလေ့ကျင့်ထားသည့်အတိုင်း ဖြေသည်။
“ကျွန်မက ငယ်စဉ်ကတည်းက နယ်မြို့မှာကြီးပြင်းလာခဲ့လို့ အစ်ကိုဖြစ်သူနဲ့ အမဲလိုက်နေကြပါ၊ ဒါကြောင့် အဲ့ဒီအချိန်ကတည်းက မြင်းစီးတတ်ခဲ့တာပါပဲ”
သူမက နယ်မြို့မှာကြီးပြင်းလာတာ။
ကျန်းဟိုင်နန်က ခေါင်းညိတ်ပြီးနောက် ကတ်ကိုပြန်ပေးသည်။
“ဒီမှာ မင်းရဲ့ကတ်”
ယဲ့ကျန်းက လက်နှစ်ဖက်လုံးနှင့်ယူပြီးနောက် ဂရုတစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ အေကို မြင်ရ၏။ ယဲ့ကျန်း၏နှုတ်ခမ်းများက ကော့တက်သွားသည်။
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လူကြီးမင်း”
သူမရပ်နေသော နေရာနှင့် သိပ်မဝေးသောနေရာတွင် ရှိနေသော မင်းသမီးလျိုဟွားက သူ့ကို မည်းမှောင်စွာ စိုက်ကြည့်လာသည်။ မင်းသမီးတစ်ယောက်အနေဖြင့်တောင် ယဲ့ကျန်းက မြင်းစီးချိန်တွင် မျက်စိကျိန်းမတတ် တောက်ပလွန်းသည်ဟုပင် ဝန်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ သည်အမှန်တရားက သူမကို ပို၍ စိတ်ရှုပ်လာစေ၏။
အာ ငါ ဒီမိန်းမကို အပိုင်းပိုင်းအစစဖြစ်အောင် လုပ်ချင်လိုက်တာ။
“သူက အေရသွားရင်တောင်မှ နောက်ထပ်ဖြေရမဲ့စာမေးပွဲတွေ ကျန်နေတုန်းပါပဲ”
အဝါရောင်ဝတ်စုံနှင့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်က မင်းသမီးကိုဖားသည်။
သေချာတာပေါ့။
မင်းသမီးလျိုဟွားကလည်း ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ပြီးနောက် ယဲ့ကျန်းအနားသို့ လျှောက်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် ယဲ့ကျန်းက အနည်းငယ် မှင်တက်နေသော ဆွန်းဝမ်နှင့် စကားပြောနေချိန်ဖြစ်သည်။
“နင့်အလှည့်ပဲ နင် ကောင်းကောင်းကြိုးစားပါ”
သူမက တစ်ဖက်သူကို တွန်းပို့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဆွန်းဝမ်ကလည်း အံ့အားသင့်မှုမှ ရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့ပြီး အော်သည်။
“ယောင်ယောင် ယောင်ယောင်က တော်လိုက်တာ၊ မြင်းစီးတဲ့အချိန်မှာ ဒီလောက်ကောင်းပြီး ဒီလောက်လှတဲ့သူမျိုး ငါ တစ်ခါမှ မမြင်ခဲ့ဖူးသေးဘူး”
“လူအများစုက ကြည့်ကောင်းကြတဲ့အချိန်မှာအရာအားလုံး လုပ်သမျှက ကြည့်ကောင်းသွားတော့တာပေါ့”
...
