165 01
အပိုင်း ၁၆၅
ယဲ့ကျန်း ထွက်သွားပြီးနောက် လုဝူရွှမ်းဟာ မယ်တော်ကြီးနှင့် ရိုးသားစွာ စကားပြောနေခဲ့ပြီး သူမအား သဘောကျနှစ်ခြိုက်လာစေရန် မျှော်လင့်နေသည်။ သို့ရာတွင် အချိန်တစ်ခု ကြာပြီးနောက်တွင် တော်ဝင်မင်းသမီးနှင့် လျိုဟွားတို့က တွေ့ခွင့်တောင်းလာသည်။
ထိုသို့ ရုတ်တရက် ဝင်လာခြင်းက လုဝူရွှမ်း၏မျက်နှာမှ အပြုံးကို တောင့်တင်းသွားစေပြီး မယ်တော်ကြီးကိုသာ လေးနက်သော မျက်နှာမျိုးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့ရာတွင် မယ်တော်ကြီးက သူမ၏အထင်သေးမှုကို သတိထားမိဟန် မရဘဲ ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မမျှော်လင့်ဘဲ ရောက်လာသော ဧည့်သည်များကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။
တော်ဝင်မင်းသမီးက ယဲ့ကျန်းကြောင့် ဒေါသထွက်ခဲ့ရပြီး ဤစစ်နင်နန်းဆောင်သို့ ရောက်လာချိန်တွင် လုမိသားစုဝင်များကို မြင်လိုက်သောအခါ သူမ၏မကျေနပ်မှုက ပို၍ မြင့်တက်သွားတော့သည်။ သူမက မယ်တော်ကြီးကို ဖြစ်သလို ဂါရဝပြုလိုက်သည်။ သူမ၏အမူအရာက မရိုသေဟန် ရောက်နေသေးသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် သူမ၏မိခင်နှင့် မတူစွာ လျိုဟွားဟာ မယ်တော်ကြီးထံ အနီးကပ်သွားပြီး ယဉ်ကျေးစွာ ဂါရဝပြုလိုက်သည်။ သူမကသာ ကိုယ်လုပ်တော် ရာထူးနှင့် နန်းတော်ထဲသို့ ဝင်လိုလျှင် မယ်တော်ကြီးကို အားကိုးရမည်ဖြစ်ကြောင်း ကောင်းကောင်း နားလည်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် အသိအမှတ်ပြုခြင်းကို လက်ခံရရှိထားခြင်းက အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။
သို့တိုင်အောင် သူတို့က မည်မျှပင် ဖုံးကွယ်ထားစေကာမူ သူတို့၏မျက်နှာတွင် ပျော်ရွှင်မှုကို သိသာစွာ မြင်နေရလေသည်။ မယ်တော်ကြီးက စတင်ပြီး သံသယဝင်လာတော့သည်။
"တော်ဝင်မင်းသမီး ကျေးဇူးပြုပြီး ထိုင်ပါ။ တို့တွေ နန်းဆောင်ကို ရောက်ရင် ယဉ်ကျေးနေဖို့ မလိုပါဘူး"
သခင်မကြီးလုကလည်း မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ဧည့်သည်များကို ရိုကျိုးစွာ ဂါရဝပြုလိုက်သည်။ သို့တိုင်အောင် အထင်တသေး ကြည့်သော အမူအရာမျိုးသာ ပြန်လည်လက်ခံရရှိသည်။
